پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان موجودي اجتماعي است، و برقراري رابطه با ديگران لازمه زندگي اوست، چرا كه تامين نياز هاي روحي و جسمي وي تنها از اين را ممكن است. ارتباطات در زندگي انسان از اهميت بسيار بالايي برخوردار است، به طوري كه از ابتدا پيامبران الهي، در آموزه هاي ديني خود به آن پرداخته اند، دين اسلام به اين بعد از وجود انسان توجه كرده است و براي تنظيم روابط اجتماعي او با ديگران به صورت حكيمانه و هنرمندانه آداب و مهارت هايي را وضع نموده و پيروان خود را به رعايت آن ها سفارش نموده است. نحوه ي برقراري ارتباط با ديگران، تاثير هاي مثبت يا منفي در زندگي انسان مي گذارد و مسير او را دگرگون يا واژگون مي سازد، چرا كه ارتباط به عنوان جزء لاينفك زندگي اجتماعي و يا حتي فردي انسان، ازجايگاه بالا و ويژه ايي برخوردار است. قرآن كريم طي آيات روشنگر ارتباط، نحوه ي برقراري و شكل گيري ارتباط و عوامل موفقيت در آن را بيان نموده است و با ارايه ي اصولي چون مثبت انگاري، آرامش زايي، اعتماد آفريني، تناسب با سطح فهم و نياز مخاطب و رعايت ادب و احترام و همچنين تبيين چگونگي كسب مهارت هايي چون گفتن، شنيدن، خواندن و نوشتن مهم ترين عامل در پيشرفت و پيروزي افراد در عرصه هاي مختلف زندگي و برقراري ارتباط صحيح و سازنده با ديگران و رفع موانع موجود است. ثمره بكارگيري اصول، آداب و مهارت ها دست يافتن با ارتباطات انساني با ويژگي جذب حداكثري و دفع حداقلي است. نتايج پژوهش در مهارت هاي ارتباطي در ديدگاه قرآن مبين آن است كه منجر به شناخت انواع ارتباطات با توجه به ويژگي هاي افراد مختلف شده و منجر به تعهد و مسئوليت پذيري انسان ها مي گردد كه اصلاح جامعه و شكوفايي ارتباطات انساني را به ارمغان مي آورد كه خود زمينه ساز ايجاد جامعه ديني و الهي خواهد بود.