پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

طلاق و جدائي زوجين با تمام تلخي¬هايش يكي از واقعيات انكارناپذير زندگي بشر در جامعه غيرآرماني است. دانشمندان به اين موضوع از زواياي مختلف نگاه كرده¬اند. يكي از منظرهاي مهم در اين باب، بررسي حسن و قبح طلاق از زاويه كتاب مقدس است. تحقيق از اين زاويه نشان مي دهد كتاب مقدس ما مسلمانان حاوي هيچ عبارت تقبيحي نسبت به فعل طلاق نيست. اين سكوت با توجه به محور بودن قرآن در مجموعه معارف ديني شبهه¬اي را ايجاد مي كند مبني بر اين كه از اساس، قرآن كريم نگاه سهل¬گيرانه نسبت به طلاق دارد و براي حفظ پيوند نكاح اهتمامي از خود نشان نمي دهد. تحقيق حاضر در مقابل اين شبهه آشكار مي كند براي فهم سكوت قرآن مي بايست دقت بيشتري در فروض مختلف آن در دو سمت عوامل پديدآورنده و پيامدهاي طلاق اعمال كرد. به اين جهت تحقيق حاضر نشان مي دهد قرآن در سايه ترسيم ويژگيهاي زندگي مطلوب، براي موارد مشكل¬دار، سه موضعگيري دارد: عوامل قابل قبول براي جدائي (ولو با سكوت): نازائي و ناتواني جنسي و اختلال¬هاي رواني، اختلاف اعتقادات. عوامل غير قابل قبول: مسائل اقتصادي، نبودن علاقه، عدم تفاهم اخلاقي، تغيير ذائقه، دخالت نابجاي اطرافيان، سحر و جادو، فقدان حكميت بين زوجين. در بين عوامل تنها يك عامل هست كه قرآن كريم پيشنهاد جدائي مي دهد و آن وقتي كه يك طرف به دنبال آخرت و طرف ديگر به دنبال دنياي صرف باشد. در مورد پيامدهاي احتمالي طلاق نيز سه موضع ديده مي شود: برخي موارد، متعلق هشدار قرآن كريم است مانند: اقدام به خودكشي، غلطيدن به حيطه فساد اخلاقي؛ اما نسبت به برخي موارد سكوت معني¬دار مي نمايد مانند كاهش جمعيت، پائين آمدن اعتبار خانواده، ترس از آينده فرزندان و نسبت به برخي از پيامدها نيز اطمينان خاطر مي دهد همانند ترس از روزي، ازدواج بهتر و رسيدن به آرامش. در نتيجه مي توان با توجه به تفاوت حالات فوق و احكام هر كدام، هم حكمت سكوت قرآن نسبت به كلي طلاق را فهميد و هم شبهه نگاه سهل¬گيرانه را از قرآن دفع كرد.