پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف اصلي افرينش ، عبوديت است.در اسلام به هر دو بعد جسماني وروحاني انسان اهميت زيادي داده شده است زيرا جسم، مركب روح است و در پناه يك جسم سالم است كه روح الهي انسان قادر است مدارج و مراتب رشد و تعالي را به اتمام و اكمال برساند.در تعاليم ديني ، تغذيه به عنوان يكي از مهم ترين عوامل سلامتي معرفي شده است. در ايات و روايات براي خوردن و آشاميدن، شرايط و آدابي بيان شده است كه رعايت آنها نه فقط منتج به سالم ماندن جسم و حتي سلامت اخلاقي و روحي مي شود بلكه راه را براي عبدي كه خواهان عبادت و بندگي است هموار مي كند.آدمي بايد در ساختار كمي و كيفي تغذيه خويش توجه نمايد زيرا هر غذايي كه انسان مي خورد اگر پاك و حلال باشد قلب انسان را نوراني مي كند و ميل و رغبت در طاعت و عبادت پيدا مي كند اما اگر اين غذا حرام و خبيث باشد قلب او كدرو تيره خواهد شد ودچار تنبلي و كسالت در عبادت مي شود وبه مرور از مسيرعبوديت از در گاه الهي دور خواهد شد.در اين تحقيق بيان شده است كه سلامتي و تغذيه با طاعات و عبادات انسان ارتباطي نزديك دارد و با بيان بعضي از مصاديق عبادات از جمله نماز،دعا،اعمال صالح و..نوع تاثير تغديه بر انها بررسي شده است.