پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

‏«رجعت» يكى از مباحث اعتقادى در فرهنگ شيعه است و براى اثبات آن شواهد عقلى و ‏نقلى ‏فراوانى ارائه داده است. مراد از «رجعت» در ‏فرهنگ شيعه، بازگشتن عده اى از خالصان در زمان ‏ظهور حضرت مهدى ع ‏براى يارى ايشان و همچنين بازگشت عده اى از ناپاكان براى انتقام ‏گرفتن از آنان ‏است. علماي شيعه در اين باره ادعاي اجماع كرده‌اند و براي آن به آيات ‏رجعت ‏در امت‌هاي پيشين و آينده، ادله عقلي و روايات متواتر كه بر امكان ‏وقوع رجعت دلالت ‏مي‌كنند، تمسك مي‌جويند.‏ شبهات وارده مخالفان شيعه بويژه وهابيون به دو دسته ‏كلي تقسيم مي‌شوند: ‏ شبهات عقلي رجعت مانند الف)مخالف با عقل ، جواب به پنج صورت: توجه به قدرت خدا، ‏معاد، فروع و توجه به ‏اعترافها و توجه به سابقه وقوعي داده شده.‏ ب)يگانگي رجعت با تناسخ: تناسخ باطل عبارتست از ‏دخول روح در جسم شخص ديگر ‏درحالي كه رجعت روح ‏به بدن اصلى كه قبلاً در آن بوده بازمى‌گردد. ‏ ج)انگاره رجعت به عنوان بازگشت از فعليت به ‏قوه: در رجعت رجوع از فعليت به قوه است.‏ شبهات نقلي مانند 1)تنافي رجعت با آيات قرآن: آلوسي معتقد است كه عقيده به رجعت با ‏‏برخي آيات صريح قرآن منافات دارد. پاسخ: رجعتي كه شيعه بدان عقيده ‏دارد اين است كه ‏گروهي از خواص انسانهاي ظالم در هنگام ظهور امام عصر، عجل الله تعالي ‏فرجه الشريف براي ‏انجام وعده الهي مبتني بر انتقام از گردنكشان تاريخ به دنيا باز مي گردند2)انگاره ايجاد اعتقاد ‏به رجعت به عنوان يك توطئه از يهود. اعتقاد به رجعت تابع ادله است، حتى اگر در دين يهود ‏نيز موجود باشد. ‏ اين پايان نامه به روش توصيفي- تحليلي و به صورت ‏فيش برداري و كتابخانه اي نوشته شده و ‏ضمن بيان ادله اثبات رجعت، در مقام پاسخ‌دهي به ‏شبهات عقلي و نقلي پيرامون اين اعتقاد ‏كلامي شيعه است.‏