پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در تعاليم ديني مرگ همزاد و هم‌نفس آدمي است، مرگ وزندگي هر دو آفريدهٔ خدا و هر دو ابزاري براي آزمون كردار آدمي هستند. قرآن مرگ‌انديشي را زمينه‌اي براي درك عظمت و قدرت خداوند زمينه‌ساز سعادت جاويد مي‌داند. مرگ چيزي است كه براي تمام موجودات عالم رقم‌زده شده است. انسان نيز از اين امر مستثنا نبوده و همانند ساير موجودات طعم مرگ را خواهد چشيد و با آن دست‌وپنجه نرم خواهد كرد، اما نوع انساني به‌واسطهٔ برخورداري از ويژگي‌ها و صفات خاص، نسبت به اينكه خواهد مرد و مرگ به سراغ او خواهد آمد، آگاهي دارد. همهٔ اديان آسماني نيز توجه به مرگ و مرگ‌انديشي را سرلوحهٔ تعليمات خود قرار داده‌اند. مرگ از امور بديهي زندگي انسان محسوب مي‌شود و وجدان بيدار و تجربهٔ آدمي به آن اذعان دارد؛ و ازنظر تعاليم ديني و معارف وحياني مرگ پلي به جهت انتقال به سراي ابدي و سرآغاز زندگي جديد هست، انسان مؤمن در پرتو اين شناخت، ياد و ذكر مرگ و معاد را در زندگي روزمره شعار قرار داده و خود را آمادهٔ آن لحظهٔ سرنوشت‌ساز مي‌كند. واژهٔ مرگ، مانند كلمهٔ زندگي، هستي و پيدايش، مفهوم روشن و عامي دارد كه به كسي پوشيده نيست؛ اما در آن‌سوي اين مفهوم همگاني و روشن، چيزي قرارداد كه هرگز براي كسي درست و دقيق معلوم نگردد و شناخته نشود. مرگ امري نيست كه بتوان آن را از زندگي حذف كرد، بلكه با حيات آدمي، مرگ نيز آغاز شد. مرگ براي تمام موجودات عالم رقم‌زده شده است، اما آنچه انسان را در اين حوزه از ساير موجودات متمايز مي‌سازد آگاهي از مرگ خويش است. ساير موجودات به‌رغم آنكه، مي‌ميرند، نمي‌دانند كه مي‌ميرند، ولي انسان به‌رغم آنكه مي‌ميرد و مي‌داند كه مي‌ميرد.