پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: تربيت يكي از مهمترين موضوعات عصر حاضراست كه بسيار مورد توجه دانشمندان و محققان قرار گرفته است، و در بين مباحث تربيتي، مهارتهاي تربيت از مهمترين بخش هاي آن مي باشد كه موفقيت مربي در گرو بكارگيري مهارت هاي ارتباطي است كه براي پرورش و تربيت متربي به كار مي بندد. تربيت از مهمترين شاخه هاي علوم رفتاري و ارتباطي در اسلام است زيرا مقوله اي است كه اثر بخشي آن متوقف بر ايجاد ارتباط بين مربي و متربي است. براي اينكه بتوان اين رابطه را به نحو مؤثري ايجاد كرد تا پيام فرستنده (مربي) كه عموما كلام خداوند و پيامبرانش مي باشد؛ به صورت مطلوب به گيرنده (متربي) برسد و بر عقيده و عمل او اثرگذار باشد؛ لازم است مهارت هايي كه به اثربخشي تربيت كمك مي كند به كار گرفته شود. برخورداري از مهارت هاي ارتباطي، مربي را در انتخاب و بكارگيري شيوه مناسب تربيت ياري مي كند؛ همچنانكه اگر متربي نيز واجد چنين مهارت هايي باشد در بازخورد آنها اثر قابل توجهي دارد. قرآن منبع سرشاري براي روشهاي تربيت در همه ابعاد آن مي باشد. تحقيق حاضر به دنبال آن است كه با محور قراردادن قرآن به عنوان يك منبع تربيتي و استخراج آيات مرتبط به مهارتهاي ارتباطي، ابتدا به شناخت ابعاد وجودي انسان كه مرتبط با تربيت ديني اوست پرداخته و سپس انواع مهارت‏هاي ارتباطي را بررسي؛ و به منظور هم سو قرار دادن اين مهارت‏ها با تربيت ديني، شاخصه‏هاي تربيت مثل بصيرت، صبر، تعقل و... بر اساس آيات و روايات نيز معرفي مي گردد. اين پژوهش با رجوع به آيات و روايات پس از شناسايي انواع مهارت هاي ارتباطي از جمله كلامي و غير كلامي، نقش هر يك از آن ها را در اثربخشي تربيت بيان كرده است. اطلاعات و مطالب اين پژوهش به روش كتابخانه اي گردآوري شده و روش پژوهش، توصيفي و تحليلي مي باشد.