پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين پايان نامه با عنوان «شكل و محتواي عزاداري در فقه اماميه» درصدد تبيين شيوه ها، مستندات و احكام عزاداري است.تا بدينوسيله بتواند پاسخگوي شبهات مغرضين و نادانان باشد. بدين منظور به منابع اربعه فقه اماميه مراجعه كرده و مستندات، مورد بررسي قرار گرفته است. در جامعه كنوني با توجه به نياز پاسخگويي به شبهات موجود در باب عزاداري و نحوه و شكل برگزاري آن، لازم ديده شد كه تحقيقي در اين موضوع ارائه گردد. در قرآن كريم در آيه 23 سوره شوري و 85 سوره يوسف و ... اشاره به جواز عزاداري شده است . و روايات بسياري نيز در فضيلت و اهميت برپايي عزاداري براي ائمه (عليهم السلام) مخصوصا سيد و سالار شهيدان امام حسين (عليه السلام) بيان شده است و به حكم عقلا نيز؛ شيون و عزاداري در نهاد و فطرت بشر نهاده شده و اين امري است كه تمام بشر و تمام اديان الهي بر آن صحه گذاشتند. و در اجماع فقها؛ گريه و عزاداري براي عزيزان و بزرگان امري پسنديده و ممدوح معرفي شده است . ائمه (عليهم السلام) خود نيز در مراسم عزاداري شركت مي كردند و ديگران را به مرثيه سرايي و عزاداري تشويق مي كردند. اما بايد توجه داشت كه برپايي عزاداري بايد با اصول و مطابق با ارزش هاي اسلامي باشد و از انجام رفتارهاي نامتعارف مثل قمه زدن و حتي اعمال متعارفي كه ضرر و زيان مسلمين يا جوامع انساني را در پي داشته باشد و يا سبب بروز اختلاف بين مسلمانان گرديده و يا موجبات سوءاستفاده كفار و دشمنان اسلام را فراهم سازد و باعث وهن اسلام و تحقير مسلمين شود، برحذر بود . بنابراين، با نگاهي به آيات، روايات و فقه روشن مي‌شود كه عزاداري و برپايي مجالس عزا نه تنها با قرآن مخالفت، و با مباني ديني ناسازگاري ندارد، بلكه از مصاديق شعاير الهي و مبارزه با ظلم و ستم مي‌باشد كه در قرآن به آنها سفارش شده است. البته؛ روش ها و شيوه هاي عزاداري نبايد شامل كارهاي حرام و ضرر به خود و ديگران باشد بلكه بايد به سبكي كه همواره مورد تاكيد ائمه (عليه السلام) است، باشد.