پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خداوند سبحان آن وجود نابي است كه همه كمالات وجودي را دارد. بنابراين هر آن‌چه مغاير با او فرض كنيم، به او باز مي‌گردد. از اين رو او را وحدتي است كه عين ذاتش است و فرض دوم براي او محال است. پس در آن وطن نه تعددي است نه اختلافي و هيچ نحوه تعين يا مفهومي به معناي محدوديت به يك حد و مرز فرضي در آن‌جا راه ندارد. ذات اقدس الهي داراي صرافت و اطلاق بوده و از هر تعيّن مفهومي يا مصداقي منزه است. از آن جهت كه اين حقيقت تام نزد خود حضور دارد و واجد خود مي‌باشد، تعيّن " علم " ظاهر مي‌شود. و از آن جهت كه مبدأ تام همه كمالات وجودي است، تعيّن " قدرت " آشكار مي‌شود و از جمع بين علم و قدرت، " حيات " هويدا مي‌گردد. پژوهش حاضر با عنوان " نامتناهي بودن علم، قدرت و حيات الهي از منظر عقل و نقل " با روش توصيفي – تحليلي در پي آن است كه با تكيه بر نامتناهي بودن ذات و صفات ذاتي مباحثي را در اين زمينه بررسي نمايد. با اثبات عقلي و نقلي وجود اين صفات به چگونگي آن ها در ذات و عينيت ذات و صفات الهي و نامتناهي بودن بودن ذات پرداخته شود. طرح چنين مبحثي از اين رو ضرورت دارد كه علت نخستين داراي تمام كمالات و بلكه فوق التمام است. تكيه اصلي در اين پژوهش بر نامتناهي بودن صفات ذاتي است كه از نامتناهي بودن ذات است. حاصل آن‌كه صفات ذاتي، زائذ بر ذات نيست تا احتمال زوال از او مطرح شود و محدود نيست تا زوال آن نسبت به خارج حدّ قابل طرح باشد. صفات ذاتي او، دوام امكاني ندارد تا تطرّق زوال از درون او محتمل باشد؛ بلكه دوام ضروري و ازلي دارد. لذا از تمام جهات از طرح زوال مصون است. اطلاق ذاتي صفات او كه از سعه ازلي و گستره ابدي و فُسحت سرمدي آن حكايت دارد، از دسترس هرگونه تضييق، تقييد، تحديد و تقطيع منزه است. كليدواژه: نامتناهي بودن علم خداوند، قدرت نامتناهي خداوند، حيات خداوند،عقل، نقل