پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جهاني كه زندگي در آن جريان دارد، سرشار از پيچيدگي‌‌هاست و جريانات روزگار مطابق حكمت و خواست حضرت حق پيش مي‌‌رود و در اين بين خواست آدمي كه اشرف مخلوقات است گاهي با اين جريانات تزاحم پيدا مي‌‌كند كه از آن تعبير به امتحان مي‌‌شود؛ يعني آن‌‌چه براي شخص واقع شده، مطابق طبع و خواست او نيست و يا اين‌‌كه به اموري امر مي‌‌شود و يا از اموري نهي مي‌‌شود كه براي پايداري در هريك از اين موارد، نيازمند يك عنصر اصلي در روح آدمي است و آن صبر است، كيمياي سعادت. صبر، لازمه‌‌ي پيروزي در هر امري است و موجب فلاح و رستگاري صاحب خويش مي‌‌شود؛ زيرا موفقيت در هر امري وابسته به صبر و پايداري شخص در آن امر است. صبر حكم پلي را دارد كه فرد را از ابتداي راه، با سلامتي به انتها مي‌‌رساند. امّا اين پل نيازمند يك ستون محكمي است كه آن را تضمين كرده و تقويت نمايد تا اين پل سست نشود و موجبات ريزش آن فراهم نگردد؛ لذا صبر نياز به مقاوم‌‌سازي و تقويت دارد كه از روش و راه‌‌كارهاي مختلفي براي اين امر مي‌‌توان استفاده نموده، از شناخت حضرت حق و نفس خويش گرفته تا يادآوري تاريخ گذشتگان و از محبّت حضرت دوست تا تسليم و رضا به درگاهش و يا پا را فراتر گذاشته و دست به عمل زده تا ضمن عبادت و خودسازي در اثر ارتباط با ديگران زمينه‌‌ي تقويت صبر را ايجاد كرد.