پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از موضوعات مطرح شده در قرآن كريم ،موضوع فساد و صلاح است.قرآن ويژگي¬هاي مفسدان و مصلحان را در قالب تصويرهايي گويا و بيان ماجراهاي اقوام فاسد و مروجان اصلاح در گذشته به نمايش گذاشته و اقوام صالح وطالح را معرفي مي¬كند. در آيات بسياري علل و زمينه-هاي ايجاد و گسترش فساد را بيان نموده و روش¬ها¬ي پاك¬سازي محيط از مفاسدراروشن ساخته است.قرآن كساني مانندناقضان عهد الهي،مسرفان،تباه كنندگان اموال يتيمان،قوم لوط و... را دررديف مفسدان قرار مي¬دهدو مصاديق فساد را نام مي¬بردمانند:ستيز با خداورسول،تجاوز از حدود الهي،سحروجادو،كشتن افراد بي¬گناه و.... قرآن عوامل پيشگيري از فساد را نيزعنوان كرده كه برخي عوامل فردي بوده همچون گناه،پيروي از هوا و هوس،پيروي از شيطان ، معاشرت¬هاي نامناسب و ... وبرخي عوامل اجتماعي همچون مترفين و كبرا، زمامداران خودسر، عالمان بي-عمل.بعضي امور به خودي خود عامل فساد نيستند اما زمينه را براي ترويج فساد فراهم مي¬آورند زمينه هاي اعتقادي مانند اعراض از توحيد و حق، شك و ترديد، احساس بي¬نيازي وزمينه هاي رفتاري ماننداسراف، قدرت و زراندوزي در قرآن اشاره شده است.قرآن با ارائه¬ي روش هاي متنوعي مانند امر به معروف و نهي از منكر،شناخت صلاح و فساد،تذكر و موعظه،جهاد و قرار دادن مجازات هاي مختلف، بستر و راهكارهاي لازم براي اصلاح را فراهم آورده تا قافله بشري با به كارگيري آنها به سمت هدايت و كمال خويش رهسپار شود.تازماني كه انسان در روي اين كره خاكي وجود دارد،زمينه گناه و فساد نيز وجود هست، بايد در هر زماني كساني وجود داشته باشند كه با ياري خدا واستفاده از تعاليم انبيا و عقل، هم خود به صلاح روي آورند و هم از گسترش فساد در جامعه جلوگيري نمايند. بالاترين فساد،انحراف و بازداشتن مردم از دين الهي است و مهمترين راه پيشگيري از فساد،تقويت خداباوري است و مهمترين گام در راه مبارزه با فساد و ايجاد اصلاحات،توجه به ريشه هاي اصلي فساد و اصلاح است.