پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: در گذشته هاي نه چندان دور به دليل آموزه هاي ديني، سنت هاي ملي و اجتماعي، حريم و حرمتي بين دو جنس مخالف برقرار بود، از اين رو روابط بين زن و مرد مشكل اجتماعي محسوب نمي شد; چنان چه فقدان حريم و محدوديت و آزادي روابط زن و مرد در ميان كشورهاي غربي و هواداران آن ها نيز از مشكلات اين جوامع محسوب نمي شود. اما امروزه در ميان كشورهاي اسلامي و برخي از اقوام ديني، به ويژه كشور اسلامي ايران، بر اثر كثرت جمعيت و تكثر نيازمندي هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي كه موجب شده حضور زنان همگام با مردان در صحنه هاي مختلف جامعه فزوني يابد، موضوع روابط بين زن و مرد به يكي از مشكلات مهم اجتماعي تبديل شده است. با عنايت به اين كه اسلام جامع ترين و كامل ترين اديان الهي است و براي همه چيز دستور و قانون دارد، به طور قطع حدود اين روابط را نيز روشن و شفاف بيان كرده تا مسلمانان واقعي در اين گونه مسائل، موازين شرعي را رعايت كنند و از حريم ها و حرمت ها تجاوز نكنند. يكي از مسائلي كه در اسلام در مورد ارتباط زن و مرد نامحرم مطرح است، خلوت كردن مرد با زن اجنبيه است. اين پايان‌نامه با توجه به ضرورت مسئله، پس از بيان كليات و مفاهيم و تبيين رابطه مرد و زن، در فصل دوم سه شرط براي تحقق خلوت مطرح مي‌كند: 1. امكان تحقق حرام؛ 2. احتمال تحقق ريبه و شهوت و 3. عدم امكان حضور شخص ثالث. همچنين اماكن عمومي، منازل مسكوني، اماكن تحصيلي و اماكن اداري را مصداق خلوت مي‌داند ولي تصور تحقق خلوت با اجنبيه در آسانسور، اماكن درماني و فضاي مجازي كمي سخت به نظر مي‌رسد. در فصل سوم با بررسي ادله قائلان به حرمت خلوت با اجنبيه و ادله قائلان به عدم حرمت، قول به عدم حرمت را ترجيح مي‌دهد، هر چند با توجه به وسوسه‌هاي شيطان، دوري از خلوت با اجنبيه موافق با احتياط است. كليدواژه‏ها: خلوت، امكان تحقق حرام، ريبه، عدم امكان حضور شخص ثالث.