پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نيايش طلب نياز و خواستار از خداوند است. و يكي از آموزه هاي دين مبين اسلام دعا و نيايش است، چون دعا از اموري است كه انسان به آن نيازمند است زيرا خودش از همه جهات وجودي فقر و نياز است و براي برطرف كردن اين فقر و ضعف و نيازش بايد به يك غني مطلق متصل شود كه آن غني مطلق كسي نيست جزء خداي متعال. اين اتصال و ارتباط با خداوند بر همه جنبه هاي انسان اثر مي گذارد و او را موحد و خداپرست مي كند. در اين تحقيق درمورد نقش نيايش كه مراد همان تاثير يا اثر ارتباط با خدا و طلب نياز از بي نياز مطلق است را مورد بررسي قرار مي دهيم كه آيا در تكامل معنوي انسان يعني رشد دروني و كسب فضائل اخلاقي و دفع رذائل اخلاقي و رسيدن به مقام قرب الهي كه بالاترين مرحله براي تكامل هر انساني است تاثير دارد يا نه؟ روش اين پژوهش روش توصيفي- تحليلي است كه با مطالعه كتاب ها ي تفسيري و روايي اطلاعات جمع آوري شده و از آنها گزارشي داده مي شود كه اين گزارش و توصيف همراه با تحليل و بررسي است. ابعاد مختلف تاثير گذاري دعا را در سه بخش برسي كرده ايم: 1. بعد نظري(شناختي) كه به خداشناسي و خود شناسي مي پردازد؛ 2. بعد عملي(رفتاري) منشا اصلاح و تغيير رفتار فردي و اجتماعي است؛ 3. بعد عاطفي آرامش روح و روان و احساس رضايتمندي از زندگي.