پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قتل نفس اولين جرمي است كه از ديدگاه قرآن در زمين واقع شده است كه از خوي تجاوزگري و خودمحوري انسان حاكي است و اين عمل در همان زمان هم جرم و گناه بوده است (سوره مائده آيات 27 و 32). روش استفاده شده در اين تحقيق، براي جمع آوري مطالب، روش توصيفي و كتابخانه اي است و هدف از انتخاب اين موضوع با توجه به شرارت ها و بي عدالتي ها و تبعيض نارولي ظالمين و ايجاد شبهه هايي كه برخي در ذهن افراد جامعه مي افكنند كه قصاص ناشي از سنگدلي و حس انتقامجويي است؛ ايجاب مي كند كه براي رفع هرگونه اضطراب و نگراني و امنيت رواني جامعه راه حل ارائه نمايد كه در سايه آن مردم احساس آرامش و امنيت پيدا كنند و از قصاص و آثار آن اطلاع پيدا كنند و احكام شرعي به طور صحيح اجرا گردد تا جامعه دچار هرج و مرج نگردد. با نتيجه اي كه از آيات و روايات به دست مي آيد؛ بين قصاص و امنيت رابطه مستقيم وجود دارد كه اگر قصاص اجرا نشود؛ پيامدهايي همچون رواج ظلم و فساد در جامعه، عدم امنيت افراد جامعه و بي اعتمادي مردم به قوانين اسلامي، را به دنبال دارد. هم¬چنين اجراي قصاص موجب حفظ حيات انسان¬هاي ديگر غير از خود قاتل خواهد شد. بنابراين اگر انسان به مراتبي از تكامل اخلاقي رسيد كه قصاص يعني ترميم امور و تامين حيات فردي و جمعي به روش ديگر و جايگزين حذف فيزيكي ميسر بود؛ مرحج نيز خواهد بود؛ زيرا هدف اعدام نيست؛ هدف حيات است و خداوند نسبت به همه بندگان و مخلوقات رحمه للعالمين است. از همين رو آيه شريفه 179 سوره بقره مغز انسان¬ها و خردمندان را مورد خطاب قرار مي¬دهد نه احساس و عواطف آن¬ها را و مي¬فرمايد: «در قصاص، حيات و زندگي است اي صاحبان خرد»!