پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اسلام مكتبي جامع است كه براي تمام شئونات زندگي انسان، آموزه هاي ارزنده و برنامه ي جامع دارد، اين آموزه ها در درجه ي اول در كلام خداوند (قرآن ) تجلّي يافته و در درجه ي دوم در احاديث و روايات پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - و ائمه ي اطهار ( سلام الله عليهم) تجلّي يافته است.بخشي از اين آموزه ها در رابطه با انسان و محيط زيست مي باشد. محيط زندگي انسان و هر موجود زنده ي ديگر از فضاي خانه گرفته تا فضاي خيابان ها، فضاهاي سبز، جنگل ها، مراكز آموزشي، اداري، خدماتي و عبادي و... محيط زيست به شمار مي آيند.سلامت محيط زيست پيوندي تنگاتنگ با حيات سالم جامعه دارد.همانگونه كه درباره ي بدن، بهداشت و پيش گيري بر درمان و معالجه مقدّم است، تأمين فضاي سالم و محيط زيست مناسب نيز بر جبران خسارتهاي ناشي از تخريب محيط زيست مقدّم است كه وظيفه همگان را براي حفاظت محيط زيست ايجاب مي كند.سالم نگه داشتن محيط زيست، يعني رعايت حق زمين، هوا، آب، خاك، دريا، صحرا، كوه و دشت، گياهان، حيوانات و ساير موجودات و عرصه هاي زيست محيطي كه با حيات فرد و جامعه پيوند دارند. محيط زيست موهبتي خدايي و امانتي الهي است و اهتمام اسلام به حفاظت ازآن كاملا در متون ديني مشاهده مي شود و توجه به آن مورد تأكيد روايات امامان معصومان (سلام الله عليهم)است.بنابراين شايسته است مسلمانان به عنوان خليفه الهي در روي زمين نسبت به حفاظت محيط زيست كوتاهي نكنند و آن را براي خود وظيفه اي لازم بدانند نكته ديگر بيان رابطه ميان فقه و محيط زيست است و يافتن پاسخي براي اين پرسش كه چه رابطه اي بين فقه و محيط زيست وجود دارد؟و موضع فرد و حكومت در قبال پديده محيط زيست چيست؟