پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از آن جا كه يكي از اهداف ازدواج در ايدئولوژي اسلامي، رسيدن به آرامش و سكينه روحي زن و مرد مي¬باشد، از طلاق كه در حكم آخرين راه حل جهت خاتمه دادن به ناسازگاري¬هاي زناشوئي مي¬باشد، با تعبير أبغض الحلال عندالله ياد شده است. قرآن كريم در 3 سوره (بقره، احزاب، طلاق) و درخلال 13 آيه، به اين مسئله پرداخته است. در اين آيات به مشروعيت طلاق، وجوب عده و مدت آن، جواز رجوع در عده، وجوب شاهد گرفتن هنگام طلاق، حرمت سه طلاقه بر شوهر، وجوب محلل در سه طلاقه... بيان شده است. لذا به منظور دستيابي بر احكام طلاق در آيات قرآن با بررسي نظرات مذاهب اماميه و اهل سنت و ميزان اتفاق و اختلاف نظر آن¬ها در اين خصوص تحقيق ضروري مي¬نمايد. از انجا كه مذهب حنفيه بيشترين پيرو رادر ميان اهل سنت دارد لذا در اين رساله به اختلاف او اتفاق نظر اين دو فرقه پرداخته شده است. مذهب اماميه وحنفيه به استناد آيات قرآن اتفاق دارند كه طلاق امري جايزاست و بايد طبق شرايطي خاص واقع شود كه در برخي از اين شرايط ضمن وحدت آراء، اختلاف نظر نيز وجود دارد كه بيشترين اختلاف در وقوع طلاق در حيض، لزوم اشهاد در طلاق و طلاق جمع با لفظ واحد است. اماميه معتقد است كه طلاق بايد در حضور دو شاهد عادل در طهر غير مواقعه و با لفظ و صيغه خاصي صورت گيرد و طبق نظر مشهور علماء شيعه در سه طلاق با يك لفظ فقط يك طلاق واقع مي¬شود و حنفيه معتقد است كه اشهاد در رجوع مستحب مي¬باشد؛ ولي همه مذاهب¬اهل سنت معتقند كه سه طلاق دريك لفظ به صورت جمع واقع مي¬شود، بعد از سه طلاق به اتفاق نظر مذاهب براي ازدواج دوباره مرد با زن، نياز به محلل مي¬باشد. اماميه مي¬گويد كه عده حامل متوفي¬عنها دورترين زمان از دو زمان وضع حمل و عده وفات است و زن صغيره و يائسه عده ندارند و فقهاي اهل سنت مي¬گويند طبق آيات، عده حامل متوفي¬عنها وضع حمل است و زن يائسه و صغيره سه¬ماه عده نگه مي¬دارند. از فحواي اين آيات چنين استنباط مي¬گردد كه خداوند تأكيد زيادي بر حفظ كيان خانواده و روابط والاي انساني در قالب ازدواج دارد؛ لذا قرآن كريم به صورت قطعي و طي يك اعلان نهايي حكم به اجراي طلاق را صادر نكرده است بلكه انواع و اقسامي براي آن قرار داده است.