پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تشكيل خانواده و استحكام آن يكي از آموزه هاي بنيادين دين مقدس اسلام است. تا جايي به تشكيل خانواده اهميت داده شده كه به فرموده پيامبر گرامي اسلام : « هر كس ازدواج كند هرآينه نصف دينش را حفظ كرده است». از ديگر سو فراق پس از ازدواج يا طلاق نيز در لسان روايات «از مبغوض ترين حلا ها» شمرده شده است. يكي از معضلاتي كه هم اكنون در جامعه رواج يافته و آمار ناخوشايندي را به خود اختصاص داده است، «مسأله طلاق» است. عوامل متعددي در وقوع اين پديده نقش دارد عواملي از قبيل مسايل خانوادگي، رفتاري، اخلاقي، اقتصادي و اجتماعي و..... . انديشمندان علوم انساني مرتبط نيز به فراخور رشته و گرايش خود گام هايي براي كاهش اين مسأله برداشته اند كه هر يك به سهم خود تأثيراتي در خور و به سزا داشته اند. آنچه تاكنون تا حدودي مغفول بوده و كمتر به آن پرداخته شده است، نقش و جايگاه فقه در زمينه كاهش اين حلال ناخوشايند است. در اين تحقيق با روش تحليلي و توصيفي در مقام بيان راهكارهاي فقه براي كاهش و پيشگيري از طلاق هستيم. بر اساس مباني فقهي راهكارهاي گوناگوني در اين خصوص يافت مي شود كه مي توان آنها را به راهكارهاي قبل از ازدواج، بعد از ازدواج، زمان شقاق، زمان جاري ساختن طلاق و پس از آن، دسته بندي كرد.