پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در شريعت اسلام، با توجه به نيازهاي فردي و ضرورت¬هاي اجتماعي دو نوع ازدواج تعريف‌شده است: ازدواج دائم و موقت. ازدواج موقت بنا به دلايلي فرهنگي و آسيب¬هايي كه براي آن در اذهان عمومي متصور است مورد غفلت واقع‌شده است و از عوارض اين غفلت، عدم آشنايي درست با ازدواج و قوانين و احكام آن است و همين عدم آگاهي منجر به آسيب¬ها و صدمات به جامعه و افرادي كه مبادرت به اين نوع ازدواج مي¬كنند، مي¬شود؛ بر اين اساس در پايان¬نامه حاضر سعي شده است، احكام و قوانين مربوط به ازدواج موقت در فقه شيعه و قانون مدني جمهوري اسلامي ايران بررسي شود. با توجه به افرادي كه در جريان ازدواج موقت احكام و قوانين متوجه آنان مي¬شود اول به خود صيغه، احكام و قوانين پيرامون آن و شرايط متعاقدين پرداخته‌شده است و چون عقد ازدواج موقت مانند ساير عقود وظايف و تكاليفي را براي متعاقدين ايجاد مي¬كند در ادامه وظايف و تكاليف زوجين در ازدواج موقت بررسي شده و پس از آن به علت اينكه ازدواج موقت احكام و قوانيني را براي افرادي به غير از زوجين نيز ايجاد مي¬كند اين موارد نيز بررسي شده است و در نهايت با توجه به تأثيرات اجتماعي ازدواج موقت به اين موضوع پرداخته‌شده و دلايل موافقين و مخالفين بيان‌شده است. نتيجه اينكه با توجه به شرايط فرهنگي، اقتصادي اجتماع امروز كه منجر به برخي مسائل و مشكلات اخلاقي در جامعه شده است؛ به نظر مي¬رسد بايد ازدواج موقت با رويكردي جديد و مدبرانه، با تمام جوانب، احكام و قوانين آن بايد به جامعه معرفي گردد تا اين بار جامعه و افراد آن با آگاهي و عقلانيت در مورد آن تصميم بگيرند.