پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم به عنوان كتاب هدايت، تمام آنچه براي سعادت انسان لازم بوده را تبيين فرموده است. راه هدايت و راه گمراهي را به طور كامل تشريح كرده و پيشوايان و مصاديق اين دو را براي انسان روشن نموده است. قرآن، خدا و پيامبر و ائمه را به عنوان پيشوايان هدايت معرفي كرده و از انسان‌ها خواسته كه ولايت آنها را بپذيرند و در مقابل اشخاص و جريانهايي را پيشوايان گمراهي دانسته و از انسان ها خواسته كه از پذيرش سرپرستي و دوستي و ياري طلبي از آنها خودداري كنند. اشخاص و جريان هايي كه قرآن به عنوان پيشوايان گمراهي معرفي و از پذيرش ولايت آنها نهي كرده است، در سه طيف شيطان و كفار و طاغوت دسته‌بندي مي‌شوند كه پذيرش ولايت آنها موجب دوري از صاحبان ولايت ايجابي و سقوط در ورطه گمراهي و تاريكي خواهد شد. در عين حال كه از هر سه بايد اجتناب كرد امّا نحوة تعامل با اين سه گروه متفاوت است. به خاطر تفاوت سنخ وجودي شيطان و همچنين دشمني بي پايان او با انسان، بايد مطلقاً از او و وسوسه‌هايش دوري كرد امّا درخصوص كفار و نظام هاي طاغوتي در عين اينكه مومنان بايد از پذيرش ولايت آنها سرباز زنند امّا تحت شرايطي، انواعي از تعامل با آنها جايز شمرده شده است؛ مانند مدارا‌ و نرمش با كفار براي جذب آنها به اسلام، كمك گرفتن از آنها در زمينه‌هايي مانند امور فني و صنعتي و همكاري در زمينه برخي مصالح و... همچنين با نظام‌هاي طاغوتي نيز مي توان در شرايطي مانند اعاده حق و رفع باطل و انجام امر به معروف و نهي از منكر و تاثيرگذاري مثبت بر آنها و ... همكاري كرد.