پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن معجزة جاويد الهي و گنجينة معارف آسماني و شاهراه هدايت بشر به سمت سعادت ابدي است كه بر بلنداي قلة فصاحت، هدايت و رستگاري را نويد داده است. با اين وجود امت اسلامي آن‎گونه شايسته و بايسته است قرآن را سرلوحة برنامه‌هاي زندگي خويش قرار ندادند و رهنمون‌هاي والا و بي‌نظير آن را به كار نبستند. شايان ذكر است در مهجور شدن قرآن علل و عواملي دخالت دارند كه قابل بررسي است. از ميان اين علل غفلت و ظاهرگرايي و عدم تربيت قرآني افراد پررنگ‌تر به نظر مي‌رسند. همچنين عدم تحقق حاكميت ديني وكاستي‌هاي موجود در نظام آموزش رسمي كشور از جمله عوامل مهمي هستند كه نمي‌توان آن‌ها را ناديده گرفت. بديهي است كه بر مهجوريت قرآن آثاري نيز مترتب است كه در نحوة زندگي افراد و همچنين در اجتماعي كه در آن زندگي مي‌كنند تأثير به‌سزايي دارد. اين آثار در عين اينكه از طريق تسلط بيگانگان موجب عقب‌ماندگي جامعة اسلامي و بيگانه شدن جامعه با قرآن مي‏گردند، مقدمات ترويج منكرات را فراهم مي‏نمايد كه مجازات الهي را در پي دارد و پيروان قرآن را نيز در جامعه مهجور مي‌نمايد. آن‌چه از اين نوشتار برمي‌آيد، بيانگر اين مطلب است كه ميان علل مهجور شدن قرآن و آثار اين مهجوريت رابطه‌اي دو سويه برقرار است؛ بدين معنا كه از يك سو علل مهجور شدن قرآن آثاري را به دنبال دارد و از سوي ديگر آثاري كه بر مهجوريت قرآن مترتب مي‌شود، مقدمات هر چه بيشتر شدن فاصلة جامعة اسلامي را با قرآن فراهم مي‌نمايند و اين مطلب دغدغة ما را در مهجوريت زدايي از قرآن بيشتر نموده تا بتوانيم موانعي كه ما را از نورانيت قرآن محروم ساخته، از ميان برداريم.