پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ذكرخداي سبحان از بارزترين مصاديق پرستش اوست. قرآن¬كريم اين معجزه¬ي الهي ذكر، است در واقع هم يادخداست هم اين ياد را متذكر مي¬شود، اين مطلب در آياتش مشهود است. البته با توجه به تناسب و ارتباط معنايي¬كه بين آيات است بايد آن را از محتوايشان دريافت. توجه به عمق آيات از ذكر بودن قرآن وكاربردهاي اساسي ازآن در زندگي را به ما مي¬نماياند كه¬گاه از آن¬ها غفلت شده است. همچنين¬گاه با درنظرگرفتن ويژگي¬هاي ذكر و مذكر بودن قرآن در انتخاب صحيح و تحقق شيوه¬هاي اجراي اين عبادت در زندگي ايصال به مطلوب حاصل مي شود تا آدمي به سعادت معهود دست پيدا كند. انسان موجودي داراي ابعاد فردي و اجتماعي است و زماني دست به انتخاب و انجام عملي مي¬زند كه از نفع آن مطمئن باشد،حال اين منافع دنيوي باشديااخروي، براي اين منظور آگاهي خود را پيرامون مطلب مورد نظر بالا مي¬برد ،لذا زماني از عمق جان و با تمام جوارح به ذكرخداوند اهتمام مي¬ورزد كه مراتب و انواع و اثرات آن را بشناسد كه تمام اين موارد را مي¬تواند ازمنبع موثقي به نام-قرآن مطلع گردد كه در او رغبت به انجام اين عمل را مستمرا افزايش مي¬دهد،ضمنا درتربيت متعالي معنوي او نقش بسزايي داردلذا آرامش وتقرب به خدا و پند و عبرت و هدايت و...نيازهاي اساسي خود را با ذكر آيات اين كتاب عظيم برطرف مي سازد.