پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امنيت نخستين لازمه حيات انسان ها و مهم ترين شرط زندگي سالم اجتماعي است و در صورت فقدان آن، ديگر نعمت هاي مادي و معنوي به خطر خواهد افتاد. متقابلاً ناامني و اضطراب از بزرگ ترين بلاهاي اجتماعي است كه گريبان گير بشر بوده است. اسلام براي امنيت فردي و اجتماعي اهميت خاصي قائل است و از اين رو بسياري از تعاليم خود را بر پايه حفظ امنيت سرمايه هاي وجود انسان، اعم از جان، مال، آبرو و ناموس او قرار داده است. از نظر قرآن ايمان به خداوند و تداوم ذكر او موجب اطمينان نفوس و امنيت قلب و روان است و عمل صالح انسان نيز تضميني جهت حفظ امنيت و نيل انسان به حيات طبيه است. امام علي (عليه السلام) تمام تلاش خود را مي كرد كه امنيت را در تمام جهات حكومت و زندگي افراد ايجاد كند، چرا كه خود مصداق بارز امنيت بود. مي توان امنيت را در همه ابعاد فردي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي، اقتصادي، قضايي و ... كه نياز ضروري فرد و جامعه مي باشد، ايجاد نمود. هدف و غايت اصلي در علم حقوق، حفظ امنيت است. اسلام به عنوان يك نظام حقوقي جامع كه پاسخ گوي نيازهاي فردي و اجتماعي در همه زمان ها و مكان هاست نمي تواند از اين قاعده مستثنا باشد. تحقيقاتي در خصوص امنيت صورت گرفته است و كتاب هايي نيز به رشته ي تحرير در آمده است كه در اين تحقيق مورد استفاده واقع شد. تحقيق حاضر سعي نموده است جوانب مختلف امنيت را در قرآن و نهج البلاغه بررسي كند كه به تعريف امنيت و نيز عوامل و آثار آن پرداخته شده است. نتيجه اي كه از اين تحقيق حاصل آمده اين است كه، بدون امنيت و آرامش نمي توان به زندگي دنيوي و اخروي ادامه داد؛ چرا كه خود خداوند از اول حيات انسانى براى انسان امنيت و آرامش را تأمين كرده است و نياز ضروري بشر امنيت است.