پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از آموزه¬هاي اهل بيت (عليهم السلام) در شيوه تفسير قرآن كه از روايات به دست مي¬آيد گشودن دريچه¬اي نو و هماهنگ با زمان به نام تأويل است كه در پرتو اين روش شهري از علم را بنيان نهاده و هزاران ناگفته را از نهان عيان ساخته و آن را به رايگان براي بهره¬مندي در اختيار همگان قرار داده¬اند.دراين پايان نامه سعي شده تامصاديق تأويلات اهل بيت(عليهم السلام)درجزءسي ام قرآن كريم موردبررسي قرارگرفته ودسته بندي شود.تأويل عبارت است از تبيين بُعد ناپيداي هر چيز- اعم از عمل يا كلام - كه در دو مرحله صورت مي¬پذيرد. 1-فهم لايه¬هاي معنايي درون (تفسير باطن). 2-بيان مصاديق و تجسم خارجي آن معاني يعني گذراندن خطاب آيه از موارد تنزيلي به موارد متشابه و تطبيق حكم آيات بر آيندگان. با توجه به اين تعريف روايات تأويلي اهل بيت (عليهم السلام) دو نوع اند : 1-روايات بطن. 2-روايات جري و تطبيق. هم چنين روايات جري وتطبيق بردو قسمند:روايات تطبيقي بيان مصداق اكمل الفاظ عام وروايات تطبيقي بيان مصداق الفاظ مطلق.طبق بررسي انجام شده برروايات تأويلي اهل بيت(عليم السلام)دركتب معتبرشيعه حدود40درصدازروايات ،روايات بطني وحدود60 درصد روايات جري وتطبيق مي باشندكه براهل بيت (عليهم السلام)ودوستان ومخالفان ايشان تطبيق داده شده اند.روش به كاررفته دراين پايان نامه ازنوع توصيفي تحليلي مي باشد. كليد واژه¬ها : تفسير، تأويل، تنزيل، ظاهر، باطن، جري و تطبيق.