پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: الفاظ و كلمات، رايج ترين ابزار ارتباط بين انسان ها هستند. كه در قالب گفتار يا نوشتار، مقصود گوينده و يا نويسنده را به ديگران انتقال مي دهند. تفاوت اصلي گفتار و نوشتار تنها در سنديت و قابل ضبط بودن مطالب مكتوب است، و در انتقال معاني تفاوت چنداني با هم ندارند. ظواهر كلام هر متكلم يا مؤلفِ آگاه ، سندي است براي رسيدن به مراد و مقصود وي. ميزان اعتبار و اتكا، بر اين ظواهر جهت رسيدن به مراد و مقصود متكلم و مؤلف، از اساسي ترين بحث هاي محافل علمي و ديني است ، نتايج اين بحث در ادبيات، فلسفه ، هرمنوتيك و معناشناسي، تأثير گزار است. در علوم ديني نيز ، در تفسير قرآن ، اصول فقه و فقه اسلامي مي توان نمود اين بحث دقيق را به روشني دريافت. ثابت دانستن حجيت ظواهر و يا عدم آن ، در عمق بخشيدن و يا به بيراهه رفتن اين علوم، نقش بسزايي را ايفا مي كند. از سويي در ميان پيروان اديان الهي رسيدن به مراد و مقصود شارع جهت امتثال احكام شرعي، همواره مورد توجه عالمان ديني بوده واين امر وظيفه اي بس عظيم و دشوار براي آن ها بوده است . لذا بيشترين بحث از حجيت ظواهر الفاظ، توسط عالمان ديني ، و نسبت به متون ديني صورت گرفته است .