پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده اصطلاحات قرآني تفكر، تعقل و تدبر؛ بايد براي فهم بهتر و متذكر شدن از قرآن، و در نتيجه عمل كردن به برنامه¬هاي سعادت¬بخش آن مورد توجه قرار گيرند اين واژگان با وجود اشتراكاتي كه دارند، سه واژه متفاوتند. حوزه عمل دو عنصر تفكر و تعقل در وجود انسان، عقل است. همه افرادي كه داراي عقلند، مي توانند با بكارگيري ابزارهاي حسّي، آن ها را مورد بهره برداري قرار دهند. تدبر از جايگاه برتر قلبي برخوردار است. از حوزه عقل عبور كرده و در قلب آرام مي گيرد و همواره با ايمان معنوي همراه است. قرآن كسي را «متفكر» مي داند كه با بكارگيري قوه عاقله و شعورش، آيات و نشانه هاي خداوند را در تمام مخلوقات ببيند. قرآن پاسخگوي تمام نيازهاي هدايتي بشر است. انسان عاقل بايد بينش هاي خويش را براساس فهم خود از قرآن، سامان دهد. از امتيازات اصلي زندگي انسان بر ساير حيوانات، زندگي متفكرانه اوست. رمز انسانيت انسان و برتري او در انديشيدن است. هر قدر فكر، صحيح تر وكامل تر باشد، زندگي انسان، استوارتر خواهد بود. لازمه فهم بهتر قرآن، قرين دانستن آن با عترت (عليهم السلام) است. عقل بشر به اندازه اي نيست كه بتواند سعادت ابدي خود را تأمين كند، بايد عقل را با معارف بلند مكتب آسماني وحي، همگام كند. همه موانع فهم قرآن،از نفس سركش يا غافل انسان، سرچشمه مي گيرد. انساني كه عقل و انديشه را در مسير فطري خودش قرار دهد، مي تواند موانعي را كه در راه تفكر، تعقل و تدبر بوده، برطرف كرده وراه هدايت فطري را طي كند و به قله بلند انسانيت برسد. انسان اگرصحيح انديشه نكند، فكرش گرفتار آفت مي شود و فطرت خدايي خود را زير غبار گناه و غفلت دفن مي كند. انسان عاقل با صحيح انديشه كردن در آيات الهي، تدبر در قرآن را بر خود لازم مي داند. تدبر در آيات قرآن؛ تمام بيماري هاي روح، انديشه و عقل انسان را با شيوه هاي صحيح در مان خواهد كرد. كليد واژه ها : تفكر، تعقل، تدبر، قرآن، اشتراكات و افتراقات