پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در دنياي معاصر مباحث مربوط به خود شناسي از مهمترين مسائل مورد تأكيد انديشمندان جامعه بشري و همچنين جميع اديان آسماني محسوب مي‌شود. مسائل پيرامون خودشناسي از زواياي گوناگون قابل تأمل و بررسي بود. اين بررسي مي‌توانست از نگاه شناختي،عاطفي، اجتماعي و اخلاقي باشد، لكن ارزيابي جامع،زماني بود كه همه ويژگي هاي انساني او را در نظر بگيرد، به نظر مي‌رسيد نگاه قرآني و روايي از چنين جامعيتي برخوردار باشد. در اين پژوهش، با شيوه توصيفي- تحليلي آثار خودشناسي از منظر آيات و روايات اسلامي، بررسي شده است. خويشتن‌شناسي بر اساس نگرش قرآن، در مجموعه روابط فرد با خدا، خود، مردم و طبيعت، افزون بر پيشگيري از اختلال و انحراف، تأثير تصحيحي و ارتقايي مي‌گذارد تا او به اهداف عالي انساني، به ويژه قرب الهي نايل آيد. همچنين خويشتن شناسي با توجه به نگرش قرآني و روايي، اثر شناخت خود را مبدأ شناسي، معاد شناسي، قرآن شناسي، هدايت يافتن، حركت در مسير حق و در نهايت رسيدن به سعادت مطرح كرده است. كسي كه به مطالعه درون مي پردازد و با هدايت الهي و راهنمايي هاي انبياء به خود شناسي مي‌پردازد در خويش مي‌يابد كه رابطه ناگسستني شناختي، گرايشي و عاطفي با پروردگار دارد؛ كمال خواه و ارتقا طلب و آزادي خواه است و تمايل به رهايي از هر گونه قيد و بند و موانع نيل به كمال در او وجود دارد؛ به خير و خوبي و فضيلت خواهي گرايش دارد و حق‌پذير است؛ حقيقت‌جو است و زيبايي را دوست دارد؛جاويد خواه است و سعادت و خوشبختي هميشگي را جستجو مي كند؛ داراي حب ذاتي است و دوست دارد به ديگران نيز محبت كند؛ عزت‌خواه، لذت خواه و آرامش طلب است. واژگان كليدي : خود، فطرت، نفس، معرفت، خودشناسي،آثار خود شناسي.