پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اسلام به عنوان سرآمد وجامع ترين اديان الهي از هيچ موضوعي غافل نبوده وهر موضوعي را با ابعاد گوناگونش مورد توجه قرار داده است. از اين ميان موضوع انسان از بارزترين موضوعات مطرح در قرآن، روايات وعرفان است. قرآن گاهي به نوع خلقت انسان به عنوان اشرف مخلوقات نظر مي كند، گاهي جسم انسان را مورد توجه قرار مي دهد، گاهي از ابعاد روحاني انسان خبر مي دهد،و گاهي به احتياجات فعلي انسان مي پردازد و نيز گاهي سخن از آينده وسرنوشت مي زند. آينده اي كه يا با خير وسعادت همراه است ويا با شر وشقاوت. از ديدگاه علماء خصوصاً علامه طباطبايي (ره) رسيدن به هر كدام ازاين دو شق، مقتضيات خودش را مي طلبد. آنكه در بعد عقيده، توحيد را رها نموده وبه كفر وشرك وجبر وتفويض قائل شده ودر عمل طالح بوده وبه اعمال ناشايست گرويده، نه تنها سرنوشت خويش را به شقاوت آميخته بلكه بعضاً سرنوشت فرزندان وجامعه خويش را نيز باطل وشقاوتمندانه مي كند ودر اين زمان است كه سنن استدراجي وامهالي خدا شامل حال وي مي شود وخود غافل از اين مسأله در هيجانات دنيوي خويش غوطه ور است. وآن كس كه راه ايمان وتقوا را پيمود ودر عمل صالحانه زيست، با اختيار خويش برترين زندگي دنيايي را براي خويش رقم مي زند وبه حيات طيب وسكينه اي مي رسدكه درظل آن زندگي دنيوي خويش وسايرين را تامين مي كند وآن زمان است كه سنن خاص مؤمنين شامل حال وي مي شود. موضوع انسان ، سرنوشت، دنيا وعقبي، از اساسي ترين پرسش ها ونياز هاي هر انساني است كه پژوهش هاي مكرر را مي طلبد. كليدواژه: عوامل معنوي،سرنوشت،دنيا، انسان، علامه طباطبايي(ره)