پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده حقوق كودكان، يكي از مهمترين حقوقهاي انساني است، زيرا اگر كودكان از مراقبت و حقوق ويژه اي برخوردار نباشند، نمي توانند در سايه اين حقوق از صحت و سلامتي روحي و جسمي برخوردار شده و حضوري مفيد و كارساز در اجتماع داشته باشند. به همين جهت تلاشهاي جهاني در راستاي حمايت از حقوق كودك به عنوان آسيب پذيرترين عضو خانواده منجر به تصويب كنوانسيون حقوق كودك مصوب ۱۹۸۹ميلادي گرديد كه يكي از معاهدات الزام آور در راستاي موضوع حقوق كودك است. دولت جمهوري اسلامي ايران، در سال ۱۳۷۲ به كنوانسيون ملحق گرديد، مشروط بر اين كه: مفاد كنوانسيون در هر زمان ودر هر مورد تعارض با قوانين داخلي و موازين اسلامي باشد و يا قرار گيرد از طرف دولت جمهوري اسلامي لازم الرعايه نباشد. اين كنوانسيون شامل موضوعات متنوعي از قبيل حق حيات، حق كسب نام و تابعيت، حق نگاهداري و تربيت از كودك، حق آموزش وتحصيل مي باشد. لزوم آشنايي با مواد مندرج در كنوانسيون يكي از نكات قابل توجه است. در نوشتار حاضر، پس از بيان مفاهيم،مباني وحقوق مطرح شده در كنوانسيون به توضيح نقاط اشتراك اين حقوق با قوانين فقه اسلامي پرداختيم؛سپس برخي مغايرت هاي موجود در كنوانسيون حقوق كودك با فقه و حقوق اسلامي درزمينه اصول ومباني اهداف وحقوق مطرح شده مورد بررسي قرار گرفت.و بايد گفت كه از ديدگاه اسلام، حقوق كودك فراتر از مفاد مندرج در كنوانسيون حقوق كودك مي باشد. چرا كه در دين اسلام همه جوانب زندگي انسان در نظر گرفته شده است.