پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جهاد در راه خدا از اركان اسلام است و آن در هيچ فرهنگ و مكتب فكري يافت نمي شود،مگر اينكه ايمان به خدا در آن بوده باشد. مكتبي كه خدا در آن، همگان را بنده خويش و عزيز در برابر يكديگر خوانده و براي دفع هر گونه سلطنت مستكبرين، باب جهاد و دفاع را گشوده است. البته دفاع در برابر مستكبرين امري فطري است. اما عنايت به ابزار و روش دفاعي متناسب با شرايط حاكم در هر عصري براي رسيدن به اين هدف مهم، ضروري مي نمايد. لذا از جمله مباحث قابل طرح در بحث جهاد، بحث بذل جان است كه در شرايط نبود امكانات مناسب دفاعي، شكل خاصي از بذل نمودن به خود مي گيرد و آن عمليات استشهادي است كه در آن فرد به كشتن ديگران اقدام مي كند در حالي كه به كشته شدن خود قطع و يقين دارد.اين تحقيق با بررسي متون فقهي و ديني در پي پاسخ به اين سوال است كه عمليات استشهادي در فقه اسلامي از چه جايگاهي برخوردار است؟ پ‍ژوهش فرارو به روش توصيفي- تبييني انجام شده است و در اين مسير با مطالعه و بررسي كتب و پژوهش هاي مختلف اين نتيجه حاصل شد كه دفاع در برابر تهاجمات دشمن يك امر فطري و طبيعي است كه مورد تاييد و تاكيد شرع مقدس واقع شده است. در عصر حاضر دفاع به تناسب نبود تجهيزات نظامي در برخي سرزمين هاي اشغالي به شكل عمليات استشهادي انجام مي شود كه در آن مجاهد با قطع و يقين به كشته شدن خويش در جهت كشتن و ضربه زدن به دشمن قدم برمي دارد. اين نوع اقدامات جنبه دفاعي داشته و در جرگه جهاد دفاعي مطرح مي شود. ناگفته نماند اين اقدامات شهادت طلبانه در شرايط خاصي مانند قطع به ضربه وارد نمودن دشمن، وجود مصلحت و كشته نشدن بي گناهان و به قصد اعتلاي دين و در سرزمين هاي اشغالي با كافران حربي انجام مي گيرد. البته اين نوع عمليات به سبب شباهت ظاهري با انتحار و خودكشي مورد مخالفت برخي قرار گرفته در حالي كه از لحاظ قصد و هدف و آثار تفاوت اساسي ميان آن دو وجود دارد.