پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در اين اثر با بررسي آنچه در آيات قرآن كريم در مورد حضرت ابراهيم (عليه‌السلام) آمده، مراجعه به تفاسير مختلف و نظر مفسران در ذيل آيات و كتب مربوط به زندگي آن حضرت، مباحثي استخراج شده كه شامل مهارت‌هاي زندگي در قالب معرفتي و گرايشي، گفتاري و رفتاري است. در بخش مهارت‌هاي رفتاري، مهارت‌هاي مطرح شده، جزو مهارت‌هاي دهگانة معرفي شده در سازمان‌هاي جهاني است، بنابراين ابتدا به تعريف آن پرداخته و سپس با بررسي آيات، موارد قابل تطبيق بر آن استخراج شده است. بررسي آيات به شيوه فوق نشان مي‌دهد، حضرت ابراهيم (عليه‌السلام) از نظر معرفتي و گرايشي به مهارت شناخت خداوند، انسان و فرجام هستي دست يافته است. او با تفكر در آيات الهي خدا را شناخته و به مردم زمانه خود معرفي نموده است. همچنين به عنوان يك انسان در انجام وظايف خود در برابر حق تعالي كوشيده و خداوند نيز در مقابل، به او رشدي عطا فرموده كه از طريق آن به درجه بالايي از معرفت انسان، خداي تعالي و فرجام هستي رسيده است. در بخش مهارت‌هاي گفتاري به دست مي‌آيد كه ابراهيم (عليه‌السلام) با خداي خود راز و نياز مي‌كرده و براي خود، خانواده، مردم زمانه خود و آيندگان، حاجاتي را طلب مينموده. از نحوه بيان درخواست‌هاي آن حضرت قواعد و آداب دعا كردن قابل استخراج است. رفتار او با پدرخوانده، فرزند و قومش برخوردي محبت‌آميز بوده و هيچ‌گاه از موضع برتر با نزديكان خود سخن نگفته است. در مواقع لزوم چه در برخورد با نزديكان و چه در مواجهه با مخالفان از موعظه و انذار كمك گرفته و با بياني مستدل و قاطع سخنان خود را مطرح نموده است. رفتارهاي فردي حضرت ابراهيم (عليه‌السلام) ‌نشان‌دهنده مهارت تصميم‌گيري و خويشتن‌داري آن حضرت در مقاطع حساس زندگي است. بررسي رفتارهاي اجتماعي آن حضرت نشان مي‌دهد، او در برقراري ارتباط مؤثر و هم‌دلي با ديگران و جلب توجه آنان تا رسيدن به اهداف، مهارت داشته است و در موقعيت‌هاي حساس زندگي با به‌كارگيري روشي خلاقانه به خواسته خود رسيده و از مغالطه دشمن در منحرف ساختن اذهان عمومي جلوگيري نموده است.