پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت اخلاقي يكي از ساحت¬هاي تربيت است. توجه به تربيت اخلاقي به دليل اهميت و تعيين كنندگي آن بسيار ضروري مي¬سازد كه آن را بعنوان يك ساحت مستقل مورد توجه قرار دهيم. پيامبران الهي از جمله حضرت موسي براي هدايت و تربيت انسان فرستاده شده¬اند و داستان¬هاي قرآن حاوي مهم¬ترين دستورها، اصول، مباني و روش¬هاي تربيتي هستند. اين پايان-نامه به مباني و اصول و روشهاي تربيت اخلاقي در داستان حضرت موسي در قرآن مي¬پردازد مباني تربيت اخلاقي گزاره¬هاي توصيفي¬اند كه جهت¬گيري كلي تربيت اخلاقي را مشخص كرده و در تعيين اصول و روش¬هاي تربيت اخلاقي ايفاي نقش مي¬كنند كه اين مباني عبارتند از مباني هستي¬شناسي، انسان¬شناسي و معرفت¬شناسي؛ در مباني انسان¬شناسي مؤلفه¬هايي چون چند بعدي بودن انسان، اراده و اختيار، فطرت، كرامت، جاودانگي و... با توجه به داستان حضرت موسي شكل يافته است. در مباني هستي¬شناسي، مبدأ و غايت يگانۀ هستي، هدفمندي و هدايت يافتگي جهان، نظام اخروي با توجه به داستان حضرت موسي در قرآن، بررسي مي¬شود. در مباني معرفت¬شناسي نيز ماهيت معرفت، اهميت و ضرورت علم و معرفت، ابزار معرفت، و موانع معرفت در داستان حضرت موسي مورد بررسي قرار مي¬گيرد. اصول تربيت اخلاقي نيز شامل اصول اعتقادي و اصول اخلاقي در داستان حضرت موسي در قرآن مورد بررسي قرار گرفته است. از آنجا كه مباني تربيت اخلاقي و روشهاي تربيت اخلاقي بايد هماهنگ باشند به بحث روش¬هاي تربيت اخلاقي نيز پرداخته شده كه عبارتند از؛ روش¬هاي ايجادي، اصلاحي و تثبيتي و تقويتي در آيات مرتبط با زندگي حضرت موسي، كه شناخت جايگاه هر روش كه در زندگي اين پيامبر بزرگ الهي بكار رفته است سهم بسزايي در موفقيت مربي دارد و بدون چنين¬ شناختي نيل به نتايج مورد نظر با مشكلات فراواني روبرو خواهد شد. كليد واژه¬ها: اخلاق، تربيت، تربيت اخلاقي، مباني، اصول، روش، حضرت موسي، داستانهاي قرآن.