پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده شكي نيست كه آفرينش انسان، اين گل سر سبد عالم هستي كه خداوند همه چيز را براي او و به خاطر او خلق كرد هدفي بس والا داشته است و خداوند تمام اسباب و وسايل و راهكارهاي رسيدن به اين هدف را با بهترين شيوه در اختيار او قرار داده است. هر چند در طول تاريخ كمتر انسانهايي توانسته اند سالك اين مسير تكاملي كه همان عبوديت و بندگي حضرت حق است، باشند و يكي از دلايل عمده آن را مي توان عدم تربيت صحيح در اين جهت شمرد، چرا كه اگر تربيت فرزندان در مسير عبوديت و بندگي باشد و از آموزه هاي دين نشأت گرفته باشد، زمينه اي براي حسن اختيار مسير سعادت را براي آنان رقم مي زند. قرآن و روايات معصومين:تمام آموزه هايي كه براي محقق كردن اين هدف والا لازم بوده با شيوه هاي مختلف در اختيار پدران و مادران قرار داده اند، به گونه اي كه اگر اين دستور العمل ها هر كدام در مرحله خاص خودش و به روش صحيح به كار گرفته شود، انسان هايي مؤمن و شايسته كه متخلق به صفات انساني هستند تربيت مي شوند. چرا كه اگر تربيت در مسير عبوديت باشد، جنبه هاي ديگر آن را نيز تحت الشعاع قرار داده و تمام ابعاد تربيت را در بر مي گيرد و نتيجه آن تربيت انساني كامل از هر نظر مي باشد كه سعادت دنيوي و اخروي او را تضمين مي كند. نكته ديگري كه در قرآن و روايات مورد تأكيد قرار گرفته اينكه لازم است علاوه بر تربيت به عواملي مؤثر در اين راستا مانند وراثت، محيط و تغذيه كه از جهتي مي تواند اين مسير را سرعت بخشد و از جهتي نيز مي تواند مانع ايجاد كند، توجه ويژه داشت چرا كه هركدام از آنها نقش سازنده اي در محقق كردن اين هدف ايفا مي كند و با وجود همه آنها مي توان به آثار ارزنده تربيت عبادي از جمله: بهره مندي از حيات طيبه، رسيدن به مقام قرب الهي، قرار گرفتن تحت ربوبيت و ولايت الهي، رسيدن به فوز عظيم، بهره مندي از رضوان الهي و پاداش هاي اخروي دست يافت. كليد واژه ها: قرآن، روايات، تربيت، عبادي