پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: انسانها جملگي به دو گونه اند: هادي و هابِط. انسان هابط كسي است كه به او دور باش «اِهبطوا إلي الأرض» داده شده است. ولي انسان هادي، نفس مطهر و معصومي است كه از سرادق، عالم رُبوبي براي هدايت انسان پا بدين خاكستان نهاده است. پس انسان هادي فرود مي آيد تا انسان هابط را فرا كشد و رهروان را راهنما باشد. مسأله ي رهبري و هدايت گري امري است كه آيات و روايات فراواني در مورد آن وارد شده است، كه در اين پژوهش برآنيم كه نقش اين رهبران را بر رفتار امت ها البته از منظر آيات و روايات بررسي نمائيم. قرآن كريم در مورد امامت و رهبري مي فرمايد: «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا ؛ و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‏كردند» كه در اين آيه شريفه، ائمّه جمع امام به معناي پيشوا و رهبر مي باشد كه بيانگر اين مطلب است كه خداوند براي هدايت و راهنمايي انسانها به صراط مستقيم، و رساندن به كمال مطلق بر ايشان افرادي كه از هر جهت بر افراد ديگر برتري دارند را برگزيده تا اين رهبران منتخب الهي وسيله و واسطه اي باشند براي رساندن ملت ها به آفريدگار خود. در روايت نيز مطالب فراواني در رابطه با رهبر، ويژگي ها و وظايف آنها بيان شده است. پژوهش حاضر داراي چهار بخش مي باشد. بخش اول: كليات تحقيق و تعاريف و اصطلاحات است. در بخش دوم به بيان اقسام رهبران الهي و غير الهي و در بخش سوم نيز به صفات و ويژگي هاي آنها پرداخته ام. بخش چهارم نيز كه بخش پاياني اين پايان نامه مي باشد تأثير رهبران بر ابعاد رفتاري (بيان باشد از تأثير اعتقادي، اخلاقي، سياسي و اقتصادي) مورد بررسي قرار گرفته است. واژگان كليدي: رهبر، امام، امت، هدايت، ضلالت، طاغوت.