پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انس واژه‌اي است به معناي خو گرفتن و آرام گرفتن به چيزي يعني ارتباطي فراتر از يك رابطه‌ي معمولي، ارتباطي محكم كه موجب تأثير پذيري و تأثير گذاري باشد. انس با قرآن يعني آموختن قرآن، استمرار در قرائت آن، فهم قرآن، تدبر در آيات آن و نهايتآً عمل به قرآن و زماني انسان كمال پيدا مي‌كند كه انس با قرآن در منش و رفتار او ايجاد شود. انس واقعي با قرآن دو ركن اساسي دارد، اولاً شناخت عظمت قرآن كه مي‌توان آن را با بيان جنبه و ابعاد قرآن بدست‌آورد و دوم عشق ورزيدن به قرآن كه اگر انسان قرآن را بشناسد و به عظمت نازل كننده آن و پيامبري كه قرآن بر او نازل شده پي ببرد و محتواي آيات را بفهمد و ارتباط عملي و فكري با آن برقرار كند عاشق قرآن مي شود و با آن انس مي‌گيرد، و هدف غايي از انس با قرآن ايجاد فضاي قرآني در تمام ابعاد وجودي انسان اعم از فرديت و اجتماعيت اوست و اگر اين هدف مد نظر باشد آثار و بركاتي مادي و معنوي نصيب انسان خواهد شد. براي انس با قرآن راه‌ها و شيوه‌هايي كه منوط به فرد و جامعه مي شود وجود دارد، انسان بايد در خودش اشتياق به انس با قرآن را ايجاد كند و سهل انگارانه از قرآن عبور نكند، جامعه نيز بايد در اين زمينه امكاناتي را فراهم آورد. اگر چه موانعي در اين مسير وجود دارد ولي قابل رفع بوده و مي‌توان با انس با قرآن بر آنها چيره شده و به سر منزل مقصود رسيد. كليد واژگان: انس، انس با قرآن، تدبر در قرآن، راهكارهاي انس با قرآن، موانع انس با قرآن