پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده پژوهش حاضردر پاسخ به اين پرسش كه: قرآن كريم در بيان آموزه¬هاي خويش از كدامين شيوة استدلال منطقي و به چه ميزان استفاده نموده است؟ تهيه و تنظيم گرديده، در صدد بيان اين مهم است كه قرآن علاوه برتوصيه به تفكر و تعقل، خود نيز در بيان معارف و اثبات مطالب از تمامي انواع استدلال منطقي (به لحاظ صورت) يعني «قياس، استقراء و تمثيل» و از سه شكل مهم استدلال (به لحاظ ماده) يعني «برهان، جدل و خطابه» به طور فراوان استفاده كرده است و در ضمن به نقل برخي مغالطه¬هاي مخالفان و منكران نيز پرداخته و از اين روي ما شاهد و جود استدلالهاي مغالطي آنان و البته ابطال آنها در قرآن عزيز نيز مي¬باشيم. اين رساله كه با رويكرد تحليلي و با روش گردآوري مطالب به شيوه كتابخانه¬اي و بهره¬مندي از منابع متعدد به ويژه منابع منطقي، تفسيري، علوم قرآني سامان يافته است بعد از بررسي انواع استدلال منطقي به لحاظ صورت و مادّه به بيان نمونه¬هايي از استدلالهاي قرآني كه در قالب و ساختار قياس، استقراء و تمثيل و به شكل برهان، جدل و خطابه ارائه شده است مي¬پردازد، چنانكه مواردي از مغالطه¬هاي مخالفان و معاندان را كه در قرآن حكيم به آن اشاره شده بيان مي¬نمايد و در پايان ادعاي شعر بودن تعابير زيباي قرآن حكيم را نيز ردّ مي¬كند. كليدواژه¬ها: قياس، استقراء، تمثيل، برهان، جدل، خطابه، مغالطه، شعر