معیار دوستی و دشمنی خدا از منظر قرآن كريم

شناسه محتوا : 13197

1394/12/22

تعداد بازدید : 440

اساس خلقت بر محبت و دوستي بنا شده زيرا محبت از جانب انسان¬ها چيزي جز طلب كمال و برطرف كردن حاجات طبيعي خود نيست كه اولاً و بالذات متعلق به فعل يا انفعال خود است و ثانياً بالتبع بر هر چيزي كه بالفعل و انفعالش سر و كار دارد اما از جانب خداوند كه كمال مطلق است حب او ذاتي است و هر چيزي ذات خود را دوست مي¬دارد و همچنين آثار وجودي خود را نيز دوست مي¬دارد پس خداوند ما را دوست مي¬دارد چون مخلوق او هستيم و ما خداوند را دوست مي¬داريم چون خالق و منعم ماست. لذا در اين رساله از جوانب گوناگون مسأله دوستي بررسي و بيان شده است و در مقابل آن نيز دشمني كه عارضي است بخاطر عناد و انكار آگاهانه يا غيرآگاهانه برخي و فريب شياطين انسي و جني خوردند برخي ديگر، گريبانگير انسان¬ها شده لذا خود را اله فرض گرفته و منكر توحيد و معاد شده¬اند زيرا اين دو يك حقيقت وجودي هستند « إنَّالله وإنَّا اليه راجعون» بنابراين دنيا را نيز به شدت دوست مي¬دارند زيرا به سبب دنيا استكمال و حاجات طبيعي خود را نيز برطرف مي¬كنند و در همين راستا از نظر اعتقادي و فكري و معرفتي و اخلاقي و اجتماعي با هم متفاوت مي شوند لذا در اين رساله معيارها و ملاك¬هاي شناخت هر دو بيان شده است . دوستان خداوند براساس فطرت پاك خود همان فطرتي كه خداوند آنها را آفريده عمل مي¬كنند مانند توحيد و يكتاپرستي و اعتقاد بر معاد و ايمان و يقين بر آنچه نازل شده بر پيامبر از طريق وحي بنام دين و پذيراي ولايت الهي هستند زيرا اهل تعقل وتفكر و تدبر در آيات انفسي¬اند « من عرف نفسه فقد عرف ربَّه » و چون خداوند را حاضر و ناظر و قادر مي¬دانند لذا دائم الذكر هستند و در خُلقيات اخلاص داشته و صادقند و اهل تقوا و توكل¬اند واژگان كليدي: معيار ـ ويژگي ـ دوستي ـ دشمني ـ خدا ـقرآن ـ حديث .
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : تفسير و علوم قرآن
  • : تهران
  • : ري
  • : حضرت‌عبدالعظيم«ع»