پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحريف ‌به ‌معناي‌ كاستن و يا زياد كردن يا عوض نمودن حروف، كلمات و آيات قرآن با غير آن و استعمال ‌در غير موردشان است. تحريف اقسامي دارد:1-تحريف معنوي،2-تحريف لفظي. تحريف معنوي، برداشت انحرافي از معناي كلام و تفسير و توجيه يك‌سخن، برخلاف مقصود گوينده آن است. تحريف به اين معنا بدون ترديد در تفسير قرآن مجيد واقع‌شده است. تحريف لفظي به زياد كردن و يا تغيير آيات نيز به اجماع همه مسلمانان در قرآن واقع نشده است اما در تحريف لفظي به كاهش آيات و سوره‌ها، تعداد اندكي تأييد كرده‌اند و به آن گرايش پيدا نموده‌اند. منشأ قول به تحريف، رواياتى است كه در كتب حديثى اهل سنت و شيعه آمده است. در ميان اهل سنت گروهى بنام «حشويه» صرفاً به جمع حديث مى‏پرداختند و كمتر به جنبه محتوا اهميت مى‏دادند؛ و در ميان شيعه گروه مشابهى وجود داشته كه به نام «اخباريون» شناخته‌شده‌اند به دلايل نقلي و عقلي متعددي تمسك جسته‌اند و شبهه‌ي تحريف قرآن را مطرح كردند. دلايلي ‌را كه از سوي علامه طباطبايي براي اثبات مصونيت قرآن اقامه‌شده است، مي‌توان تحت عناوين دلايل قرآني و روايي، عقلي مطرح كرد كه عبارت‌اند از:‌1-دليل قرآني مانند الف-آيه حفظ، ب-آيه نفي باطل،2-دليل روايي ازجمله: الف-حديث ثقلين، ب- عرضه اخبار و احاديث بر قرآن و...،3- دليل عقلي مانند الف-قرآن مجيد متضمن كليات برنامه زندگي بشراست.