نشست پژوهشی تحت عنوان «بررسی نقش بازی و اسباب بازی از دیدگاه آیات و روایات» توسط مدرسه فاطمیه کرمان در فضای مجازی برگزار شد.
این نشست که با حضور « خانم حرجندی » برگزار شد، ایشان در ابتدای بحث، بیان اظهار داشت: با توجه به جنبه‌های نهفته در بازی، مفهوم و تعریف ساده ای از این موضوع که پذیرش همگانی داشته باشد، در اختیار نداریم و سپس ایشان به بیان برخی از تعاریف موجود پیرامون مفهوم بازی پرداخت.
وی تصریح کرد: بازی کردن در زندگی کودک نقش بسیار مهمی دارد و از جمله مسائلی است که در تربیت کودک می‌تواند نقش ارزنده ای ایفا کند. بازی در دوران کودکی برای رشد جسم و روان ضروری است که نه تنها از آن منع نشده بلکه در احادیث تاکید فراوان شده است و برای نمونه به روایاتی از ائمه اطهار (علیهم السلام) در این خصوص اشاره کردند.
خانم حرجندی در ادامه، آیه «أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا یرْتَعْ وَیلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» (یوسف/12) را مطرح کرد و بیان داشت: در داستان حضرت یوسف (علیه السلام) ، برادران حسود، برای پیاده‌سازی نقشه شوم خود، و دور ساختن یوسف (علیه السلام) از پدر، از سلاح منطقی «نیاز کودک به تفریح و بازی» استفاده کردند تا توانستند حضرت یعقوب (علیه السلام) را تسلیم خواسته خود گردانند. استاد اذعان داشت: از این آیه، نکته دیگری هم قابل استفاده است و آن اینکه بهتر است تفریح و ورزش ترجیحاً در فضای آزاد و سبز صورت گیرد، که بر جنبه‌های روانی شادابی و سلامت جسمانی فرزندان بیافزاید.
استاد در ادامه، موارد زیر را جزء فوائد بازی دانست و برای تفهیم هر یک از آنها به بیان روایاتی اشاره نمود:
1. بازی، موثرترین و اصلی ترین راه یادگیری برای کودکان می باشد.
2. بازی از ضروریات زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می دهند. بازی این توان را به کودک می دهد که به طور متفاوتی فکر کند. چون کودکان در قالب بازی نقش های متفاوتی را بر عهده می گیرند، پس به نحوه های متفاوتی هم فکر می کنند.
3. بازی، مانند پلی است که کودک را با زندگی مربوط و آشنا می کند و از چهارچوب کودکی خارج ساخته و کودک را به فعالیت و تکاپو وادار می کند.
4. کارها و سخنان کودکان در حین بازی، حاکی از طرز فکر و نشان دهنده شخصیت روانی آنان است. بزرگسالان می توانند در ضمن بازی با کودکان، به درجه هوش و مراتب لیاقت معنوی آنان پی ببرند.
5. بازی در رشد عاطفی و اخلاقی کودک بسیار موثر است
6. بازی، یک نوع فعالیت فطری و بهترین وسیله و تمرین برای ورود به زندگی اجتماعی است. محروم ساختن او از بازی در واقع محرومیت از زندگی است. زیرا کودک، بدون بازی غالبا فردی خودخواه، بدبین و انعطاف ناپذیر بار می آید.
7. بازی کردن فوائد بسیار زیادی دارد که مجالی برای ذکرشان نیست. بازی کردن انواع زیادی دارد و مهمترین دسته بندی، بازی های سنتی و مدرن می باشد.
در انتهای بحث ایشان خطاب به والدین خصوصاً مادران این نکته را متذکرشد: کودکان دنیایی دارند که بازی کردن یکی از شیوه‌های یادگیری، بروز خلاقیت و زمینه فعالیت و سرگرمی برای آنهاست. پس بهتر است بیشتر درباره این غریزه الهی در کودکان بدانیم تا با سهل‌انگاری یا سرکوب آن، رشد جسمی و فکری فرزندمان را مختل نکنیم.
