زندگی نامه علمی
تحصیلات
وضعیت فعلی تحصیلی: پایه‌ی چهارم
آثار پژوهشی
پایان یافته
مقالات: غنا وموسیقی در فقه
در دست انجام
مقالات: راهکارهای مقابله با تهاجم فرهنگی در آیات وروایات
امتیازات و تشویقات
کسب رتبه ی اول پژوهش استانی در مسابقات رشد2؛
کسب رتبه ی دوم کشوری در مسابقات رشد2؛
شایسته ی تقدیر در پنجمین جشنواره‌یعلامه حلی.
زبان
زبان عربی: متوسط □ خوب ■ عالی □
انگلیسی: متوسط ■ خوب □ عالی □
گرایش‌های مورد علاقه
اجتماعی■ سیاسی□ فقهی ■ کلامی■ قرآنی■
تاریخی□ فلسفی□ اخلاقی- تربیتی■ روانشناسی□
چکیده
عنوان: غنا و موسیقی در فقه اثناعشری
در اصطلاح فقهی، موسیقی و غنا با یکدیگر تفاوت دارند. غنا عبارت از آوازی است که از حنجره بیرون بیاید و در گلو چرخانده شود و در شنونده حالت سرور وجد ایجاد کند و مناسب مجالس لهو و خوش گذرانی باشد، اما موسیقی، آهنگی است که از آلات و ابزار پدید آید.
دلایل اصلی حرمت موسیقی، آیات قرآن کریم و روایات اهلبیتDمیباشد. از میان آیات قرآن، میتوان به آیات 72 سورهی فرقان، 30 سورهی حج و 3 سورهی مؤمنون اشاره کرد. با استناد به روایات، مراد از واژههای «قول زور» و «لهو» و «لغو» در این آیات، غنا می باشد.
با توجه به برخی روایات میتوان مواردی هم چون گرایش انسان به فحشا و منکرات و غفلت از یاد خدا را از ادلهی حرمت موسیقی نام برد.
از آن جا که غنا به معنای کشیدن صدا و هرگونه آواز استعمال شده است، همهی فقها، «لهوی بودن» را از قیود غنا حرام میدانند و برخی نیز قید «مطرب بودن» را به آن افزوده اند.
از نظر فقهای پیشین و معاصر، غنا و موسیقی و استفاده از ابزار و وسایل آن حرام است.
به نظر می رسد غنا از پدیدههای اجتماعی است که با تفاوت جوامع، تغییر میکند و بستگی به شرایط مختلف مکانی و زمانی دارد. هم چنین متون دینی، غنا را آن گونه تعریف نکردهاند که حقیقت و ماهیت آن معلوم گردد.
کلید واژگان: فقه، موسیقی، غنا، لهو، لغو، طرب.
