به گزارش معاونت پژوهش حوزه‌های علمیه خواهران، خانم زینب دیندار در دومین نشست برخط(آنلاین) از سلسله نشست‌های علمی - پژوهشی "آینه خودشناسی " با اشاره به اینکه حیا محور بازدارندگی از گناه است، گفت: ادراک حضور ناظر و حفظ حرمت او سبب می‌شود که انسان هر لحظه خود را در محضر پروردگار ببیند و قادر بر ارتکاب معصیت نباشد.
وی افزود: در مقابل، بی‌حیایی و غفلت از ناظر موجب اعراض انسان از یاد خدا شده و توفیق کسب معرفت حقیقی را سلب می‌کند.
مدرّس حوزه علمیه خواهران درونی‌شدن حیا را بخشی از سیر تکامل دانست و گفت: کسب آن مقدار از حیا که منشاء آرامش و سعادت انسان است، با مراقبت دائمی افکار و اعمال حاصل می‌شود.
دیندار ادامه داد: شرم و حیا فقط منحصر در حیا از گناهان در خلوت نیست بلکه حیا از خداوند، ملائکه و مردم نیز از دیگر مراتب این عمل نیکو به شمار می‌روند.
وی با استناد به احادیث ائمه(علیهم‌السلام) حیا و ایمان را قرین یکدیگر برشمرد و تصریح کرد: حیا پیوندی ناگسستنی با ایمان دارد. از‌این‌رو هر کرامت اخلاقی که در مسیر تربیت ایمانی کسب شود به افزایش حیا نیز می‌انجامد.
مدیر مدرسه علمیه خواهران پارس‌آباد بی‌حیایی را بسترساز بسیاری از آسیب‌های جامعه عنوان کرد و اذعان داشت: شکستن حریم حیا در روابط اجتماعی عامل فزاینده هیجانات ملتهب جامعه شده و به دنبال آن، پیوندهای خانوادگی متزلزل می‌شود.
