پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

گرايش به مال حرام از بدترين عوامل نابودي انسان است. قرآن كريم به دليل رواج چنين معضلي در جامعه، با واژه هاي عام «سُحْت» و«أكل مال به باطل» از آن سخن گفته ودر آيات متعددي به تبيين مصاديق مختلف آن كه عبارتند از: درآمد حاصل از قمار، دزدي، كم فروشي، ربا، رشوه، فحشاء و همه ي كارهايي كه موجب سود برخي و زيان برخي ديگر شود پرداخته است. در اسلام، درآمدهاي اقتصادي را مي توان به سه دسته تقسيم كرد: حلال، حرام و مشكوك؛ درآمد حلال از راههايي كه اسلام آنها را مجاز شمرده است به دست آيد، مثل: زراعت، تجارت، حرفه و صنعت، ارث، بخشش و غيره. حرام خواري مي تواند دلايل متعدد از جمله حرص و طمع و مال دوستي، بي عدالتي در اقتصاد يا فاصله طبقاتي داشته باشد؛ اين پديده ي شوم، در اجتماع نيز پيامدهاي بسياري را در بردارد كه در زندگي دنيوي و اخروي بشر مفاسد بسياري را پديد آورده است؛ كه مي‌توان آنها را به آثار فردي، مانند: پليدي نسل، سياهي دل، تباهي عمل و غيره، و آثار اجتماعي، مانند: ركود اقتصادي، سلب امنيت اجتماعي، از بين رفتن فضائل و ... تقسيم كرد. بر اساس آموزه‌هاي ديني، مالي كه از راه غير شرعي به دست مي‌آيد، گر چه از نظر ظاهر به مانند مالي است كه از راه شرعي به دست آمده؛ اما باطن و حقيقتي بسيار متفاوت دارد كه در برخي آيات، پرده از چهره آن برداشته و حقيقت آن براي همگان عيان شده است. براي مبارزه با حرام-خواري به تنهايي ممكن نيست مگر اينكه مبارزه فردي ،مبارزه جامعه و مبارزه دولت حائز اهميت است.پژوهش حاضر با اين هدف نگاشته شده تا با تبيين گرايش به مال حرام، مصاديق و عوامل آن در قرآن كريم و آثار مخرب آن، از چهره زشت حرامخواري پرده بردارد.