پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شيخ بهاء الدّين محمّداصفهاني معروف به فاضل هندي متوفاي 1137(قمري) برابر 17 خرداد1104 (خورشيدي) كه از علماي بزرگ شيعه ،داراي تأليفات متعددي است كه مهم ترين اثراو كشف اللثام في شرح قواعدالاحكام است. يكي ديگر از تأليفات او المناهج السويه في شرح الرّوضه البهيه است .المناهج السويه شرح استدلالي برالرّوضه البهيه است ، الرّوضة البهيه في شرح اللّمعه الدّمشقيّه معروف به شرح لمعه كتابي فقهي نوشته زين الدين بن علي بن احمد عاملي جبعي معروف به شهيد ثاني ، از علما وفقهاي بزرگ شيعه در قرن دهم هجري قمري است . اين كتاب مشهورترين شرح بركتاب اللّمعه الدّمشقيّه تأليف شهد اول است. كه مؤلف از آغازكتاب طهاره شروع كرده تاپايان اعتكاف نوشته است.كتاب المناهج السويه شرحي مبسوط وپرحجم كه مرحوم صاحب جواهر درتأليف خوددر جواهرالكلام ازآن خيلي استفاده كرده است.دراين پژوهش ضمن معرفي نويسنده وآثاروي،به تصحيح نسخه خطي المناهج السويه في شرح الروضه البهيه پرداخته شده است دراين نسخه نظرات اقوال گوناگون فقها وعلما وهمچنين ايات وروايات درمورد آب مضاف واقسام آن و دلايل دال برخبث و استصحاب و ...بيان شده است. ازاين كتاب نسخه هاي متعددي وجود دارد،كه دراين پژوهش به بخشي از كتاب الطهارة (آب مضاف)براساس چهار نسخه (نسخه احياء قم ، نسخه مجلس _معزي ، نسخه مجلس _خويي ونسخه مجلس 1327)ازاين كتاب تطبيق وتصحيح داده شده و در اختيار پژوهشگران قرارمي دهيم.