پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اخلاق خدمتگزاري به‌عنوان بخشي از اخلاق اجتماعي، شامل خدمت به ديگران، رفع نيازهاي مؤمنان، احسان، همكاري و فعاليت‌هاي عام‌المنفعه (مانند مدرسه‌سازي، وقف، ياري محرومان) است. اين مفهوم در حكومت ديني، عدالت‌محوري و سيره معصومين (ع) جايگاه محوري دارد. پژوهش حاضر با تمركز بر دو منبع ارزشمند نهج‌البلاغه و صحيفه سجاديه، به تبيين ابعاد اخلاق خدمتگزاري، چالش‌هاي آن، عوامل تقويت‌كننده (مانند اخلاص، تواضع، استقامت) و آثار آن مي‌پردازد. خدمتگزاري عملي عقلاني، ماندگار و نوع‌دوستانه است كه آثار دنيوي و اخروي دارد. تبيين مباني آن از نگاه اين دو كتاب، خلأ پژوهشي موجود را پر مي‌كند. با وجود منابع متعدد در حوزه اخلاق اسلامي (مانند كتاب‌هاي خادم‌الذاكرين، كياني، پايان‌نامه حق‌شناس و مقالات متعدد)، هيچ‌يك به‌صورت تطبيقي به اخلاق خدمتگزاري در اين دو منبع نپرداخته‌اند. اين پژوهش با رويكردي نو به بررسي زواياي پنهان موضوع مي‌پردازد.هدف از اين پژوهش، تبيين اخلاق خدمتگزاري در نهج‌البلاغه و صحيفه سجاديه، تبيين حقيقت اخلاق خدمتگزاري و چالش‌هاي مرتبط، شناسايي عوامل تقويت‌كننده (اخلاص، تواضع، استقامت) و استخراج آثار دنيوي و اخروي خدمتگزاري. مفاهيم اخلاق خدمتگزاري، عوامل تقويت و چالش‌هاي آن در اين دو منبع وجود دارد. روش تحقيق بصورت توصيفي-تحليلي و از منابع كتابخانه‌اي (فيش‌برداري از متون) مي‌باشد. كليدواژه‌ها: اخلاق خدمتگزاري، نهج‌البلاغه، صحيفه سجاديه، امام علي (ع)، امام سجاد (ع).