پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بحث كمال، از اهم مباحث علوم انساني است، كه قدمت بررسي آن در ميان انديشمندان حوزه هاي مختلف، به درازاي تاريخ سكونت بشر بر كره ي خاكي است. . در اين پژوهش سعي شده است كه به بررسي بحث چگونگي كمال انسان، از منظر صدرالمتالهين، كه چهره اي شاخص در فلسفه و علم النفس اسلامي است و ابتكارات بسيارش در اين زمينه به پيشرفت هاي گوناگوني انجاميده است، و بررسي اين موضو ع از منظر ژان پل سارتر به عنوان يكي از انديشمندان اگزيستانسيال، به همراه تطبيق و بيان نقاط اشتراك و افتراق، پرداخته شود . سارتر، كمال انسان را در به ثبات رساندن ماهيت خويش در عين آزادي ميداند، به نحوي كه انسان هم داراي ويژگي آزادي وجود لنفسه و هم داراي ويژگي ثبات و بي نقصي وجود في نفسه باشد . از نظر ملاصدرا، زماني كه انسان از نظر درجه وجودي ارتقا يافته و با رسيدن به مرحله عقل مستفاد، با عقل فعال متحد شود، به تكامل خواهد رسيد . مباني اوليه صدرا و سارتر در بحث كمال، با هم متفاوت است، و اين نكته منجر به تفاوت ايشان در تعريف انسان و مسير و موانع كمال او شده است؛ در عين حال، اعتقاد هر دو مبني بر كمال گرا بودن انسان و توانايي او براي تغيير دادن ماهيت خويش، مقايسه نظرياتشان با يكديگر را ممكن ساخته است .اين پژوهش با روش جمع آوري داده به صورت كتابخانه اي، و با تجزيه و تحليل داده به روش توصيفي و تحليلي و تطبيقي، به اين پرسش كه مقايسه كمال انسان از منظر سارتر و صدرا چگونه است، پاسخ مي دهد.