پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تغافل به معناي ناديده گرفتن يا غفلت از مسائل و رفتارهاي اطراف است كه مي‌تواند تأثيرات عميقي بر ابعاد مختلف زندگي افراد داشته باشد و در حوزه تربيتي، اعتقادي و اخلاقي، به عنوان يك ابزار تربيتي مورد استفاده قرار گيرد يا به عنوان يك ضعف در تربيت و رفتار فردي شناخته شود. اين موضوع نيازمند بررسي دقيق و جامع است تا آثار آن با هدف بررسي آثار مثبت و منفي تغافل در ابعاد تربيتي، اعتقادي و اخلاقي در ابعاد مختلف روشن شود. اين تحقيق به دنبال شناسايي روش‌هاي مؤثر براي استفاده از تغافل به عنوان يك ابزار تربيتي و همچنين شناسايي خطرات و چالش‌هاي ناشي از تغافل در تربيت نسل جوان مي‌باشد. با اين ضرورت كه، با توجه به تغييرات سريع اجتماعي و فرهنگي و چالش‌هايي كه نسل جوان با آن‌ها مواجه است، شناخت آثار تغافل مي‌تواند به والدين، مربيان و مسئولان آموزشي كمك كند تا رويكردهاي مناسب‌تري را در تربيت فرزندان اتخاذ نمايند. همچنين، اين تحقيق مي‌تواند به شناخت بهتر از رفتارهاي اجتماعي و اخلاقي افراد كمك كند. به همين جهت در اين تحقيق، اهداف مدنظر با استفاده از روش‌ توصيفي- تحليل و بهره گيري از آيات و روايات انجام شده است. بدين نحو كه ابتدا با مرور ادبيات موجود، نظريات مختلف درباره تغافل جمع‌آوري شده و سپس با مطالعه منابع مختلف، تجربيات و نظرات والدين، معلمان و روانشناسان از ديدگاه اسلام مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق مي‌تواند نشان دهد كه تغافل در برخي مواقع مي‌تواند به عنوان يك ابزار تربيتي مؤثر عمل كند، به ويژه در مواقعي كه هدف تقويت استقلال فردي و تفكر انتقادي است. اما در عين حال، تغافل مداوم و بي‌ملاحظه مي‌تواند منجر به بروز مشكلات اخلاقي و اعتقادي جدي شود. بنابراين، شناخت صحيح و متعادل از كاربردهاي تغافل ضروري است تا بتوان از مزاياي آن بهره‌برداري كرد و از معايب آن جلوگيري نمود.