پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امر به معروف و نهي از منكر دو فريضه بزرگ و دو فرع از فروع ده گانه دين مبين اسلام محسوب مي‌شوند كه اين دو فريضه الهي داراي كاركردهاي تربيتي بوده كه اين كاركردها در دو حوزه فردي و اجتماعي و از حيث ايجابي و سلبي قابل بررسي است. هدف اصلي اين پژوهش، دستيابي به رويكرد تربيتي است، اين مهم براساس آيات قرآن و كلام امام علي (عليه السلام) در نهج‌البلاغه بوده تا در پرتو آن بتوان آن را نهادينه نمود. رويكرد تربيتي يعني راه و روشي خاص براي پروراندن و رشد و به فعليت رساندن و شكوفا ساختن همه استعدادهاي مثبت انسان كه خداوند در وجود انسان به وديعت نهاده است، و حركت تكاملي او به سوي هدف مطلوب با برنامه هاي سنجيده و حساب شده است. از مهم ترين يافته هاي اين تحقيق مي توان به موارد زير اشاره كرد: در حوزه فردي شامل اهل معروف شدن، خيرخواهي و نصيحت گري، تعليم نفس و خودسازي، دوري از كبر و خودبيني، رهايي عقل و انديشه از انحرافات فكري و ... و در حوزه اجتماعي شامل اعتلاي سطح بينش اجتماعي، ولايت پذيري، روح تعاون، تواصي به حق و تواصي به صبر، تضعيف جبهه نفاق، پرهيز از رباخواري و... اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي و براساس داده هاي كتابخانه اي صورت گرفته است.