پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

گفتگو پايه روابط صميمي بين انسان ها و يكي از مهم ترين عوامل موفقيت در زندگي خانوادگي و اجتماعي است. با گفتگو مي‌توان نيازهاي روحي و رواني خود و ديگران را برآورده ساخت و دل ها را به هم نزديك كرد، به شرط آنكه آداب آن، فرا گرفته و اجرا شود. در قرآن كريم و فرمايشات پيشوايان دين، آدابي ارزشمند براي الهي شدن گفتار و رفتار انسان ها ارائه شده است كه موجب تقويت دوستي، افزايش آرامش رواني و گسترش پيوند قلب ها ميان افراد مي شود. اين اصول، علاوه بر ايجاد روح وحدت و يكپارچگي در جامعه، موانع را رفع و كارها را سامان مي بخشد و در نهايت سعادتمندي دنيا و آخرت را به همراه مي آورد. اين تحقيق با عنوان «نقش آداب گفتگو بر تأليف قلوب از منظر آيات و روايات» با روشي كاربردي ـ تحليلي، به بررسي مؤلفه‌هاي كلامي و غير كلامي آداب گفتگو پرداخته است. در بخش كلامي، محتواي سخن و شيوۀ بيان، ابزارهايي براي انتقال معاني و تأثيرگذاري به دو دسته ايجابي و سلبي تقسيم شده اند. در بخش غيركلامي نيز، نقش زبان بدن، لحن كلام و احساسات گوينده در كنار صفات شنونده نظير همدلي، صبوري و رازپوشي كاوش شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه پرهيز از شتابزدگي در گفتار كه در متون ديني به عنوان ظهوري ازشيطان ياد شده، تأثير به سزايي در كاهش خطا و جلوگيري از ايجاد فاصله ميان افراد دارد. هم چنين اسلام توصيه هايي ويژه درباره ميميك صورت، شامل حركات چهره، چشم، دهان و ساير اعضاء ارائه داده است كه مي توانند در ايجاد صميميت والفت بين قلب ها بسيار مؤثر باشند. علاوه اينكه اصل قدرداني كه موجب افزايش نعمت ها و نيكي ها مي شود؛ راهي روشن براي نزديك شدن دل ها به يكديگر است.