پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده تربيت يكي از ابعاد زندگي هر كودكي است وعوامل بسياري در آن اثر گذار است. محبت يكي از اين عامل ها است كه علاوه بر نياز فطري پايه و اساس تربيت را تشكيل مي‌دهد. محبت از سوي والدين در تربيت كودك ضروري است، زيرا او را از نابساماني هاي رفتاري و اخلاقي دور مي‌كند. افراط در محبت كودك را وابسته به والدين، فردي بي مسئوليت، لوس و پرتوقع بار مي آورد. تفريط در آن كودك را دچار عقده حقارت مي‌كند. اين پژوهش با روش تحليلي-توصيفي در پي پاسخ به اين سوال است كه محبت برتربيت كودكان چه تأثيري دارد. پس از تحقيق دريافته است كه محبت بر تربيت فردي در بعدجسمي چون رشد مغز، بالا بردن هوش كودك، بهبود بيماري و...، و در بعد جنسي با شناساندن هويت جنسي‌ و پذيرش نقش هاي مرتبط با آن ، دادن آگاهي لازم و...او را از انحرافات دور نگه مي‌دارد. در بعد عاطفي با احترام به‌ شخصيت كودك،تأمين امنيت و...در رشد عاطفي اثر گذار است. در بعد ديني دستورات دين را در قالب هاي آموزنده و مفيد به او ياد مي‌دهد. محبت در تربيت اجتماعي كودك با، انصاف، وفاداري، تواضع، ادب و...جلوه مي‌كند. همچنين به مؤلفه هايي چون عدالت، عزت، نظم پذيري، دوست يابي و...در تربيت اجتماعي دست مي‌يابد. كليد واژه : كودك_محبت_تربيت اجتماعي