پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از موضوعاتي كه از دير باز فكر بشر را به خود مشغول كرده و در رديف مهمترين مشغله هاي فكري او قرار داشته، مسئله انحراف يا كجروي انسان هاست. جامعه شناسان با نگاه جامعه شناختي انحراف را اين گونه تعريف كرده اند: رفتار فردي يا گروهي كه با الگوها و هنجارهاي جامعه وي انطباق ندارد. در علم خلاق معلمان و مربيان آن را ( رفتار زشت و ناپسند ) مي نامند. از نگاه ديني مي توان آن را مخالف با دستورات الهي تعريف كرد كه در اصطلاح از آن به گناه يا معصيت تعبير مي كنيم. تعريف ديني و قرآني از انحراف، اختصاص به رفتار ندارد، كج انديشي و كج باوري را نيز در بر مي گيرد. انحراف از ديدگاه قرآن يك پديده نسبي نيست.با توجه به اهميت شناخت جريانهاي انحرافي در قبال مديريت اخلاقي و تربيتي جامعه اسلامي و جلوگيري از آسيب هاي حاصله از انحراف، بررسي اين جريانها از نيازهاي مبرم جامعه مي باشد و لذا اين پژوهش در رابطه با اين موضوع به روش توصيفي تحليلي انجام پذيرفت. رهيافت حاصل از اين تحقيق آن است كه با مراجعه به منابع مكتوب، اين نتيجه حاصل شد كه علل انساني گرايش به جريان هاي انحرافي عبارتند از؛ فطرت معنوي انسانها، نياز انسان به آرامش، بي‌رغبتي انسانها به مسائل ديني، شهوت‌پرستي، راحت طلبي در دين، روح كنجكاو و جستجوگر جوانان، تمايل به متفاوت بودن و ديده شدن، ثروت، اختلال شخصيت، ضعف شخصيت و.... و علل محيطي گرايش به جريان هاي انحرافي عبارتند از؛ كمبود محبت، تبعيض و تفاوت، رفتارهاي خشونت بار، پيري والدين، هوشمند نبودن خانواده، طلاق والدين، عدم حضور والدين در خانه، منحرف شدن يكي از والدين يا هر دو، بي سوادي پدر و مادر، انحرافات جنسي فرزندان و ... مي باشد.