پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بررسي و شرح ارتباط دعاي اول صحيفه سجاديه به‌عنوان يكي از ميراث‌هاي ارزشمند شيعي و آيات قرآن و ارتباطات ناگسستني و پيوند مستحكم بين اين دو كتاب پرمحتوا بر اساس تفسير الميزان و تفسير قمي در اين پژوهش موردتحقيق واقع‌شده است. جلوه‌هاي اين پيوند وثيق را مي‌توان در آياتي كه مستقيماً در صحيفه سجاديه آمده و نيز از ميان مضامين قرآني آن كه در لايه‌هاي مفهومي ادعيه نمايان است جست‌وجو و كاوش نمود. اولين دعاي صحيفه سجاديه با «ستايش خداوند عزوجل» آغازشده و به «دعاي حمد» معروف است. اين دعا بيانگر مقام مخلَص بودن امام سجاد (عليه‌السلام) و نشان‌دهنده‌ي جايگاه والاي آن امام همام در نيل به نقطه‌ي اوج معرفت حضرت حق است؛ زيرا ستايش خداوند ويژه‌ي مخلَصان بوده و امام سجاد (عليه‌السلام) در اين دعا با برشمردن آثار حمد الهي (اعم از مقامات توحيدي و ثمره‌اي دنيوي و اخروي) خداوند را به بهترين شيوه ستوده است. از لطايف دعاي حمد اين است كه با حمد آغاز و با حمد پايان مي‌پذيرد. تحقيق حاضر شامل سه فصل مي‌باشد. اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي موردبررسي قرار مي‌گيرد، به همين دليل با بررسي فرازهاي دعاي اول به ارتباط معنايي كه بين اين فرازها در برخي آيات قرآن وجود دارد اشاره مي‌شود و يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ارتباط و تعامل بين دعاي اول امام سجاد و قرآن كريم سپس با محوريت دو تفسير گران‌قدر الميزان و قمي به بيان ديدگاه‌هاي علامه طباطبايي و قمي در ابعاد بينشي و معرفتي و اخلاقي تربيتي اين پژوهش پرداخته‌شده است. كليدواژه‌ها: صحيفه سجاديه، دعا، آيات قرآن، تفسير الميزان، تفسير قمي.