پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي ازمهم ترين منابع شناخت و معرفت در وجود انسان كه به وديعه گذاشته شده، عقل ميباشد؛ تعقل صحيح، انسان را در پذيرش آموزه هاي ديني ياري داده و بوسيله ي آن ميتوان به تعبدي صحيح دست يافت كه كمال و قرب الهي را در پي دارد. آنچه در اين پژوهش كه به روش توصيفي- تحليلي و روش جمع آوري داده ها مورد بررسي قرار گرفته است،»رابطه عقالنيت بر نگرش ديني افراد، با توجه به آموزه هاي سوره ملك بوده است؟« به بيان ديگر پژوهش حاضر با هدف پيدا كردن رابطه بين عقل و اعتقادات،اخالقيات و فرهنگ صورت پذيرفته است. قابل ذكر است در رابطه بين عقل با اعتقادات، ميتوان اينگونه بيان كرد زماني عقيده، در كنار عقل معنا پيدا ميكند كه عقل، اعتقادات ديني را بپذيرد و اگر عقل عقيده اي صحيح را بپذيرد آن را در مسير حق هدايت و رهبري مي كند و بالعكس عدم تعقل صحيح، فرد را به سمت عقيده اي باطل مي كشاند كه مقبول پروردگار نيست. همچنين در رابطه بين رابطه تعقل بر عبادات و اخالق اين نتيجه حاصل مي شود كه عقل به عنوان يك موهبت ويژه الهي، به كارگيري درست آن موجب شناخت خداوند و كسب تقوي مي گردد. در واقع حقيقت و جوهره ي وجود آدمي همان عقل اوست، كه موجب تميز خير از شر، حق از باطل و كمال از نقص مي شود و راه درست و صحيح رسيدن به تعالي و تكامل را به آدمي نشان مي دهد. لذا عبوديت به حكم عقل است كه موجب رسيدن انسان به قرب الهي مي گردد و انسان را وا مي دارد كه در همه ي كارها از او كمك بطلبد و به او توكل نمايد. درخصوص رابطه بين عقل و فرهنگ، نيز بيان مي گرديد زماني ميتوان فرهنگ را فرهنگ اصيلي خواند كه بر پايه متون و ارزش هاي عقالني شكل بگيرد ، بنابراين اگر عقل، عقيده اي صحيح را بپذيرد اين عقيده تعبدي صحيح را نيز به دنبال خواهد داشت كه در نهايت به شكل گيري فرهنگ ديني پايدار كه نشات گرفته از تعقلي خردمندانه است مي گردد.